Twórczość, Melancholik

Oczekujemy zmian, od siebie od innych
Pragniemy zrozumieć, siebie.. innych
Rozumiemy? chodź brniemy w to samo..
Żyjemy? wewnątrz tkwimy w tym sami..

Wybaczamy, przepraszamy,szlochamy,kochamy
By ranić i niszczyć znów to co stabilne

Pozbyć się gniewu, pozbyć przywiązań
Żyć chwila, docenić życie

Pochylić głowę w pokorze
Dla siebie dla serca

Pokochać siebie, za błędy za straty
Przeprosić Kochana, za upokorzone życie

Wiem, że każde słowo piszesz dla mnie
Wiem, że spoglądasz na mnie z miłością

Czuje, że chcesz być dla mnie
Czuję..

Chcę Cię budzić rano wiesz?
Poranną orzeźwiającą kawą..
Chcę tańczyć z tobą w każdej możliwej chwili..
Chce słyszeć twój cudowny głos..
a zarazem słowo które mówisz w prost..
a zarazem słowo które mówisz w prost..

Nigdy nie będzie mi już chyba dość
uśmiechaj się tak dalej a...
Zanim obejrzymy się za ramie
Zapomnimy jak byliśmy młodzi...

Każdy kolejny wieczór/dzień spędzony sam na sam ze swoimi myślami sprawia że z każdą sekundą część mnie umiera. Staje się coraz bardziej zamknięty.
Zmęczony życiem pomimo młodego wieku. Totalnie zdołowany jak pieniądz ważny jest dla ludzi.
jak ślepo podążają wyrobionymi przez nich ścieżkami nie zauważając otaczającego piękna.

Everest moich marzeń to twe usta nad ranem
Godziny ciszy bez słów..
Piorunujący oczu blask
Fenomenalne gesty dwojga ciał
Słodkie życie na szczycie
Które prowadzi większość z was
To dla mas..was.. nie mnie.. na mnie już czas..

Najpotężniejszym stanem umysłu jest
Ból w miłości..
Blisko do śmierci
Daleko zaś do szczęścia.

Olewałem Cię.. odrzucałem..
czy to nie jest gorsze
Od fizycznej agresji?
nawet nie będę próbował
nawet tego nie naprawię..
Brak mi już sił..

Pochłonięta jesteś pracą.. pieniędzmi.
na końcu swojego życia może zrozumiesz..
To co robisz nie dało Ci zupełnie nic..
Postaw figurkę swojego dorobku..
patrz jak pochłania ją kurz i rdza..

Myślę inaczej.. nie traktuj mnie jak wariata..
Mam swój świat.. do którego klucza nie znajdziesz.
drzwi są otwarte.. lecz ciężko jest spojrzeć..
Spojrzeć mi w oczy i powiedzieć.. chodź naprawmy to razem.

Oślepiona dążeniem do celu zgubiłaś grunt.
Wypuściłaś moją rękę w tłumie.. upuściłaś miłość.
Wszyscy potrzebują wskazówek w jaki sposób mogą dać sobie radę.
Wierzcie albo nie.. Wszyscy zachowują większość rzeczy wewnątrz.

Nie każdy żyje wśród kłamstw
Nie każdy chcę tu umierać
Jedni chcą zaufać miłości
Inni zaś wolą chować się w cieniach ludzi
By nie widzieć blasku dnia
jedno wiem.. to nie sen
Zbyt realnie boli każdy dzień

W twoich dłoniach tulę twarz
Chwyć me włosy i każ mi wstać
Może to nie odpowiedni czas..
aby porozmawiać o momentach
W których nie będzie już nas..

W Ciszy słuchaj teraz Kochanie
Już dawno dokonałaś wyboru
Chodź przed nami całe życie
Wiem,ze wspomnienie po tobie
Nigdy nie zginie..

Nasze życie zostało ułożone według palety kolorów
Musimy odnaleźć je wśród szarej rzeczywistości.
Są to pojedyncze jednostki
Ukryte pod grubą otoczką metafor..
Zagadkowych pytań..
W Tali nieskończonych kart.

Obiecuję Ci
Chodź bym miał umrzeć po drodze
Pójdę za twoim życiem
Już nigdy nie będziesz sama
Już wiem gdzie jesteś
Już Cię znalazłem
Otwórz swe serce zostaję na zawsze
W ciemną noc wśród jasnych gwiazd
Szepcząc Ci do ucha słowa
Z prywatnej kolekcji mego serca
Mam ochotę zamienić się w skrzydlatego demona
Unieść Cię ponad gwiazdy
Rozpocząć nowy początek wspólnej historii.

Oczy są dziś niczym otwarte drzwi
Mróz przywiera do każdej ścianki studząc wszystko
Stworzona we mnie kaplica spokoju
Przestaje już mnie chronić

Zło wtargnęło przez otwarte drzwi..
Ten ból jest zbyt prawdziwy
to uczucie frustracji kiedy wypowiadam słowa
Które zamiast trafiać do człowieka
Rozchodzą się gdzieś w powietrzu..

Każde słowo obficie przepełnione bólem
to chyba dusza odrywa się od ciała
Nie mając ze sobą już nic wspólnego..

Co by powiedzieli mi przyjaciele?
Gdyby wiedzieli..
Gdyby chociaż zapytali..
Cóż.. być może ich to w ogóle nie interesuje..
Skreślili mnie.. to możliwe?

Nie.. Przecież mnie Kochają..

Sukces dla nich jest jedyną opcją..
Życie wśród takiej mentalności..
Doprowadza mnie do mdłości..
Bycie sobą w śród nich jest trudne.. często złudne..
Przecież im nie powiem, że żyje w obsesji..

Paranoidalna depresja definicją mego życia.
Czasem czuje się jakbym słyszał dźwięk spadającej bomby.
Sen jest powrotem do rzeczywistości.. dzień zaś koszmarem..
Zdejmijcie kurtynę.. Pokaże wam gdzie jest początek.

Widzicie?.. tak to ja.. Brudny lecz wrażliwy..
Do szpiku kości uczciwy.. Żartują sobie ze mnie..
Śmieją się.. uff.. męczące.. Nieważne..

Strasznie gorąco..
Schowam się w cieniu.. nie drzew lecz ludzi..
Nie smuci mnie to wcale.. że hymnem mym jest szlochanie.
Lecz martwi mnie to.. że ludzie wartości swych nie znają.

To dla Ciebie gra muzyka
To dla Ciebie bije moje serce
Szanuj będziesz szanowana..
Jeśli idziesz to wiedz gdzie.

Powiedz ile będziesz jeszcze z wstanie z siebie dać.
Chciałbym zrozumieć ile warty jest dla Ciebie mój świat.
Hej Kochanie jestem gwiazdą na twym niebie?
Nie każ mi tak stać i czekać.. zaraz chyba oszaleje.

Dam Ci tę satysfakcję.. pozwól mi paść na kolana
Chyba postradałem zmysły patrząc na twe ciało
Słowami "nie do wiary" dławię się aż do krwi.
Lecz ty nadal mówisz, że nie Kochasz nie obchodzę Cię.

Tańcz dla mnie powoli w płonącej sypialni
Zaraz przyjdę i przytulę Cię
Twe płonące feromony czuć już z drugiej ulicy
Chyba muszę wyjść by pewność mieć..

Nie krzycz Skarbie to nie boli..
obudzisz swym krzykiem pół okolicy
Błyszczysz tak jak w klubie w którym Cię widziałem
Są też światła.. Pełno ludzi tak jak lubisz..

Zgromadzeni w okół Ciebie spójrz jak pełni są podziwu
trzeci stopień piekła dziś osiągasz..
Płoń teraz tak jak płonie moje serce..
Chciałem tylko usłyszeć z twoich ust "jestem twoja Kochanie"

Powiedz śmiało krzycz,że jestem szalony..
Czuję twoje wspomnienia w powietrzu..
Dlaczego oni krzyczą? Przecież wyglądasz ślicznie..
Nawet srebrną kulą pełną rtęci nie wymażesz mnie z pamięci.