Twórczość, Mateusz Sawczuk

Zwichniętą kończynę można poddać rehabilitacji. Ranę na skórze posmarować odpowiednim kremem. Ale jak ukoić obolałe serce?

Podobno kwatery szykują nam posłanie
Górskie szczyty chcą nas wreszcie widzieć
Statek odmawia odbicia od brzegu
Póki nie stawimy się na pokładzie
Kawiarnie plotkują, że mamy się zjawić
Pianista już gra ukochane melodie
Bo nie chce nas zawieść
Czy wierzysz, że nawet alejki wołają:
„Tędy! Tędy! Kochani!”
A fontanny wszystkich miast
Przechowują nam grosze na szczęście
Wszyscy nie mogą się doczekać
I ścielą nam drogę do gwiazd
A my ciągle szukamy adresu

Zamość, 6 kwietnia 2017 r.

Kilometry od ciebie jestem
Na odległość nasłuchuję twego serca
W tajemnicy przed światem szepczemy do siebie
Nikt jeszcze nie wie, że to ja ślę ci błękit
A ty odpowiadasz uśmiechem słońca
I że chwile najlepsze zbieramy do kieszeni
By kiedyś obdarować nimi szczodrze

Zdziwią się może,
Że nam do siebie po drodze
A my już wiemy
Że ani kroku nie chcemy
Bez dłoni kochanej
I siebie nawzajem

Zamość, 6 kwietnia 2017 r.

Kilometry od ciebie trwam w zamyśleniu
Na odległość nasłuchuję twego serca
Szepnij, proszę, czy jesteś szczęśliwa
To jedno chcę wiedzieć, nim zgaszę dziś lampkę
I może jeszcze to, czy goszczę w twych myślach

To niesamowite, że wszystko się zgadza
A jednak dłoń
Zostaje pusta

Zamość, 6 kwietnia 2017 r.

Gdybyś zdjęła krążek z palca
Nazajutrz stałbym w twoich drzwiach
Z bukietem dobrych dni przed nami
Z butelką szczęścia bez końca
Ze skarbonką marzeń – sercem
I odtąd wszystkie pory roku
Byłyby jak pierwsza wiosna
A statek „Nowa Wierność”
Pływałby tam i z powrotem
W spokojnym nurcie rzeki

Dlaczego życie okrutne
Rozdziela ludzi tak bliskich
I drzwi zostawia zamknięte

Zamość, 7 marca 2017 r.

Musisz jeszcze poczekać, mój Synku.
Nie miej mi za złe.
Tatuś wciąż walczy o buty na zimę,
O dobrą zupę, o ratę mieszkania.
Musi nasłuchać się wrzasku,
Abyś mógł mieszkać w radosnym gwarze.
Musi dużo biegać i prężyć umysł,
Abyś mógł żyć beztrosko.
Spotyka obojętne, zimne twarze,
Lecz wie, że kiedyś twój uśmiech
Wynagrodzi mu wszystko.
A gdy po latach wieczór życia go dopadnie,
Słońce będzie świecić, jakby było południe
Pięknego, letniego dnia.

Zamość, 2 sierpnia 2016 r.