Strugi deszcze łączyły sie z błękinymi łzami,
Płakała bo na tym świecie była sama,
Bezcelowe życie,
Nie straszny los,
Zabite szczęście,
Nie odczuty cios,
Kłębek problemów
I ona jedna
Bez celu życia, istnienia, bycia.

Kazdy ją ma
Bo przecież bez niej już dawno by nas nie bylo
Każdy ją ma
Bo przecież dążymy do wyznaczonych celów
Każdy ją ma
Bo przecież tyle jej zawdzięczamy
Kazdy ją ma
Bo wciąż do niej wracamy...