Kruchość życia odkrywa się u jego końca. Wtedy żałuje się rzeczy niewykonanych przez nas. Doknujemy żywota z pretensją do samego siebie, że znikniesz nie smakując danej Ci na tacy egzotycznej potrawy, o której zawsze marzyłeś, lecz miałeś zbyt mało pieniędzy. Twoje serce było zbyt ubogie, by zaznać chwały i majętności duchowej.
