Twórczość, Martucha

Czasami zbytnio wygórowane mniemanie o sobie sprawia że czujemy się niczym pępek świata, kiedy tak naprawdę rzeczywistośc jest zupełnie inna.

Z biegiem czasu zauważyłam, że problemy które stały naprzeciwko mnie w życiu wydawały mi się wielkimi górami nie do przebycia. Jednak dziś, w porównaniu z czym zmagam się teraz, są małymi, praktycznie niewidocznymi kamykami na drodze.

Każdy z nas oprócz tego, co jest widoczne na zewnątrz, ma również swoje wnętrze. Rzadko jest tak, że to, co wewnątrz i to co na zewnątrz pokrywa się ze sobą, dlatego też mamy do czynienia z nieustanną zabawą w chowanego również z samym soba.

Boli,
wiję się w cierpieniach.
Myśli moje krążą wokół tego co zrobiłam.
Ciałem obecna lecz dusza...
ha, dusza uleciała ze mnie niczym powietrze z przebitej opony.
Zabiłam Twe uczucie.
Dlaczego?
Pytasz...
Odpowiedź jest prosta, a zarazem trudno mi się z nią pogodzic.
Pokułeś mnie prawdą,
jako jedyna osoba nie bałeś się powiedziec prawdy o mnie.
Jednak kolce zadawane przez Ciebie są niczym
z potwornym cierpieniem jakie przeżywam teraz.
Boli,
rozstanie boli postokroc bardziej.

Kolce smutku bolą mnie przy każdym wspomnieniu kiedy myślę o dawnych miłych chwilach spędzonych razem.