Twórczość, Martinita

odpędzam się od myśli
są one jak pionki na szachownicy
kto wygra?
białe czy czarne?
nieszczęśliwe dobro czy szczęśliwe zło?

Miłość... Uczucie pojmowane jako piękne, wzniosłe, przyprawiające człowieka o uniesienie. Uczucie to sprawiło, że dziś idąc przez miasto czułam się jakbym potknęła się o kant kostki brukowej i zaryła twarzą w twarde podłoże. Jaka więc jest miłość? Na pewno piękna, ale złudna i przewrotna.

zagubiona…
krocząc między marginesami wyznaczonymi przez życie.
w myślach wracam do przeszłości.
czego tam szukam?
wspomnień?
wspomnień, które są skrawkami miłości.
chciałabym je poskładać w całość, lecz nie umiem.
z każdym krokiem jestem coraz dalej.
coraz dalej, bardziej zagubiona…

pozwól mi poczuć Twój zapach
a zamknę oczy i zobaczą nas
nas leżących w próżni, która była naszym azylem
przestrzenią należąca tylko do nas
pozwól mi przypomnieć sobie smak twoich ust.
a przypomnę sobie jak przyjemny może być dotyk
jeśli nie możesz mi tego dać
szepnij jedno słowo
słowo, które odmieni mnie na krótką chwilę
słowo będące kluczem, a może wehikułem
który cofnie moją duszę i ciało
chcę poczuć Twój zapach, smak twoich ust
chcę poczuć twoją dłoń w moich włosach
twoje ciepło
chcę czuć rzeczy tak przyziemne
jednakowoż tak nie osiągalne

Poznałam człowieka z pasją. Pasja nie jest zainteresowaniem. Jest czymś ponad to. Taki człowiek mógłby być dla każdego autorytetem, tym bardziej, że swoją pasją czyni dobro.

Są kobiety, które mają dwa oblicza jednocześnie. Jedno z ekskluzywnego butiku, a drugi z lumpeksu. Zazwyczaj to drugie jest prawdziwe. Ale czy warto udawać kogoś kim się nie jest? Jeśli kobieta wyznaje taką sztukę życia, znaczy to, że ludzie, przed którymi udaje nie są jej warci. Lecz czy ona sama jest kogoś warta...?