Twórczość, mantaque

To jest jak przedziwna czekolada, raz gorzka, raz słodka, czasem trafi się rodzynek co niektórzy wydłubią a inni będą się nim rozkoszować. Na początku nie wiesz co jesz, później już świadomie smakujesz lub z obrzydzeniem przeżuwasz kolejne kawałki. Koniec końców jednak nadchodzi moment, że zjadłeś już całą tabliczkę. I znowu, choć jedni odetchną z ulgą a drudzy chcieliby więcej to czas zrobić miejsce dla innych smakoszy, a samemu wyruszyć na poszukiwanie innych nieznanych smakołyków.

Czasami myślę, że z tym całym szukaniem miłości jest jak z listami. Bywa, że otwieram skrzynkę a tam same ulotki, reklamy, krzykliwe, lecz nie oferujące za wiele, a nawet zwodzące. Są też listy, wydają się być do mnie zaadresowane, ale po otwarciu wiem, że zostały skierowane do tysiąca innych osób - darmowy kredyt, wyjątkowa oferta, etc.) Są też i listy zwykłe, które kiedyś wysyłałem, lecz już tego nie robię. Wysłałem jeden ostatnio, lecz odpowiedzi nie było... Cały czas słyszę, że ludzie listy piszą. Ale dawno nie widziałem takiego, może poczta nawala, może adres nie ten, a może i adresat jakiś nieciekawy się wydaje. Ciągle czekam. I piszę te listy...

To dziwna rzecz, kiedy straciłeś ją już dawno temu i szans na powrót nie ma, a ty wciąż jej szukasz. Bo chociaż poprzysiągłeś sobie, że dasz sobie spokój, to gdzieś w pamięci i nibymózgu nadal siedzą te cholerne zadry które drażnią i swędzą. Tak bardzo chciałbym, aby nigdy jej nie spotkać, tak bardzo. A jednak przeszłości odkręcić nie mogę, jedyne więc na co liczę to że ona już nigdy mnie w tej postaci nie spotka. Jeśli jednak się na nią natknę, to chętnie popatrzę, poobserwuję i ucieknę gdzie sól rośnie. Właśnie tak.

"z cyklu: jak zapomnieć"

Czasami trzeba zamazać wspomnienia pędzlem niepamięci, aby dobrze wyglądały w naszej wyobraźni.

Za oknami wiosna, w sercu nadal zima, myślisz o jesieni, kiedy lato mija.

Dawno mnie tu nie było, zima na profilu ;)

Mistrz musi nauczyć swego ucznia tak, aby ten go przerósł, inaczej nauka nie ma sensu i wiedza mistrza nie przetrwa i w końcu zostanie zapomniana.

Tego, co utraciliśmy na zawsze, potrafimy szukać całe życie.

I po co?

Co z tego, że mamy większą "moc obliczeniową" niż najmocniejsze komputery, skoro tak niewiele jej używamy...