Twórczość, Lunae Umbram

Bo wiesz,
chociaż kocham Cię,
przez to co robisz…
och, kochanie
pi*dol się.

Stała, odwrócona do mnie plecami.

Widziałem ją cholernie wyraźnie, jakby była na wyciągnięcie mojej ręki. Średniej długości brązowe włosy związane w kok, odsłaniające kark, biały podkoszulek, naciągnięty na jej górną partię ciała, czarne spodnie i zdezelowane trampki, których za nic w świecie nie chciała się pozbyć. Musiała przed chwilą wrócić do domu. Dłonie poza zasięgiem mojego wzroku... Patrzyła przez okno.

Tak. Dokładnie taką ją zapamiętałem.

Zrobiłem pierwszy, niepewny krok. Choć ciężko mi się do tego przyznać, bałem się. Dzieliło nas może dwa metry, a dla mnie były one jak wieczność. Postawiłem kolejny krok, a gdy zamykałem drzwi, ona lekko się obróciła. Oprawki okularów zasłaniały mi jej oczy, ale nie łzę, która ściekała po jej policzku. Znów stanęła do mnie tyłem, [...]

Ręce w górę uniesione...
Dwudziesty dziewiąty.
Drugi miesiąc.
Ten dzień nigdy nie przynosi
niczego dobrego.

Oczy zamknięte, prochy we włosach,
Po cichu odpalam szóstego papierosa.
Siedzę na grobie, na nim stoi znicz
A z naszej przyjaźni nie zostało nic.

Samochód zbyt szybko czy kroki za małe?
Chodniki umazane, ślady krwawe...
Boje się odejść, może żyjesz jeszcze
A ja nie usłyszę jak twa trumna trzeszcze.

Mam nadzieje że żyjesz wciąż
Że jednak dla innej będziesz jak mąż.
Że wciąż będziesz moim bratem
A nie tylko nagrobkowym kwiatem...

Dotykam zimnej płyty twojego grobu
Chcę się do Ciebie przytulić, znowu.
Powstań, braciszku, z tej krainy
Bo ze mnie zostają mnie samej ruiny...

Oddychać Twoim powietrzem to jak pozwalać naszym duszom powoli łączyć się więzami codzienności...

Człowiecza dusza jest niczym płomień, zmienny, nieprzewidywalny, targany wiatrami losu... tylko od nas zależy, czyje ręce nas osłonią.

Klapki na oczach pokazują nam tylko tych, których chcemy uważać za dobrych, mimo że takimi nie są...