Czasami, gdy odchodzi od nas ktoś dla nas ważny, od tak, bez żadnego uzasadnionego powodu odczuwamy to, jako bolesny cios w samo serce. Doszukujmy w sobie winy, zastanawiamy się gdzie popełniliśmy błąd. Tak naprawdę to los wyznaczył nam taką, a nie inną drogę i widocznie szykuje dla nas coś lepszego, coś bardziej wartościowego.
Przeżyłam to na własnej skórze, gdyż na mojej ścieżce stanęła umiejętność życia w samotności. Jestem teraz szczęśliwą, pełną radości w oczach dziewczyną, której wystarczą tylko przyjaciele.

Nawet nie wiesz, że dałam Ci, to co we mnie najbardziej wartościowe. Oddałam Ci swoje dziecięce serce, swoją nieśmiałość i uśmiech ten najpiękniejszy i spojrzenie pełne uczucia. Nie masz najmniejszego pojęcia, że swoją arogancją i totalnym bagatelizowaniem sprawy, tak strasznie mnie irytujesz, a jednocześnie Tymi wadami mnie przyciągasz. Działasz jak najgorsza toksyna. Niszczysz mnie, tak powoli... Twoje ubarwione i przepełnione całkowitym szaleństwem wiadomości, których tak niecierpliwie wyczekuje, sprawiają, że czuję się TĄ. Tą, wyróżnioną. To jest właśnie moja naiwność, że mimo co robiłeś i robisz nadal, ja nadal niezmiernie wierzę w Twoje przeobrażenie w tego czułego, cudownego człowieka, którym z pewnością gdzieś w głębi jesteś.