Twórczość, Laurix

Witaj Aniele,
piszę choć niewiele się zmieniło. Ale Ty wiesz, najlepiej. Myślę o zmianie adresu na ten gdzieś po drugiej stronie. Chyba muszę się przeprowadzić bo ten świat mnie zabija, duszę mą kawałek po kawałku zabiera. Wszędzie rządzi kasa i ludzka podłość a ja nie umiem, nie chcę być jak oni. Boję się, że ruszę w pogoń i stanę się jedną z nich. Wiem Aniele, nie jestem ideałem pewnie sporo byś we mnie zmienił ale żyć bez serca nie chcę. Miłości w tych czasach nie ma, jest seks i przywiązanie, chęć "posiadania" a ja bez niej żyć nie potrafię. Więc Aniele mój drogi czy mógłbyś mi pomóc? Skoro nie chronisz mnie przed ciosami innych, przed upadkami to może pomożesz w zmianie adresu?
Pomyśl nad tym bo świat się nie zmieni a ja wciąż mogę.
Kocham Cię i mam nadzieję, że ostatni raz piszę...

Wiesz...zbyt często w obawie przed kolejnym zranieniem zamykamy się w czterech ścianach swojej duszy. Nikogo nie wpuszczamy bo zwyczajnie się boimy kolejnej dawki cierpienia. I nie ma w tym nic złego ale samotność może stać się gorsza od ludzkiej krzywdy.

Jeśli miłości znać nie chcesz, serce od cierpień uchronić chcesz, spojrzeń w oczy unikaj wówczas jej drzwi przed nosem zamkniesz.

Spojrzenie to siła, magia dzięki której się przyciągamy. Ale te trwające zbyt długo mogą czasami przynieść tylko problemy.

Bo kiedyś musi być lepiej.
~ Pielgrzymka na Jasną Górę 2016

Im więcej czasu spędzam z ludźmi, tym bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że chyba jestem aspoleczna.