Twórczość, ladymillion4

Nie chcesz mnie? Nudzę Cię? No tak, Ty już wybrałeś- ją. Nie mnie, więc odejdę bezszelestnie, nie bój się już nie zobaczysz kolejnej wiadomości ode mnie. Odejdę, zerwę wszystkie złote nici, tak, że nawet nie poczujesz kiedy zaczniesz tęsknić. Już nie ma odwrotu i tak wiem, że namieszałam, nie jestem Ci do końca obojętna, ale też niewystarczająco drogocenna. Oddaję Ci wszystko, jesteś wolny. Nie jestem dla Ciebie. Od dziś zapomnij, oto masz co chcesz.

Otwórz się, bądź magią jej duszy, dostrzeż ją, zagubioną pod Twoim ego. Ona ciągle jest, tu, przy Tobie. Raniąc ją, tylko spowalniasz, to co i tak musi nadejść -przeznaczenie. Marnujesz czas, starając się wymazać ją z pamięci. Zbyt wiele was łączy, wreszcie to ona nadaje sens. Nie bój się jej, ona jest tym czego potrzebujesz, pozwól jej się poznać. Stwórz historię, bądź kreatorem nieodkrytego, nie łudź się, że możesz mieć wszystko. Jeśli nie zatrzymasz się, ona zniknie, stracisz ją, bawiąc się w tandetę, stracisz diament...Zaufaj jej, ochroń, pozwól być, a ona stanie się częścią Ciebie. Ozdób płatkami róż jej włosy, ona jest Twoja różą.

Siedziała i patrzyła na szmaragdową, lekko wzburzoną wodę jeziora. Była całkiem sama. Już nie było Ich. On odszedł, bez słowa pożegnania.Tak po prostu, cicho, bezszelestnie, spakował rzeczy i w nocy jak skradający się kot, opuścił mieszkanie, nie zostawiając po sobie żadnych śladów.
Kuliła się na samą myśl o tym, a kolorowe motyle krążyły wokół niej , zataczając kręgi, parę zaplątywało się w jej rozwiane włosy. Nawet ten niebiański widok nie zatrzymał paru łez, które zaczęły spływać na jej policzki, jak krople rannej rosy. Nie była w stanie ich powstrzymać, pozwoliła im spadać, a trwało to całą wieczność. Tyle nadziei, tyle marzeń, prysło. Ale czymże są one teraz? Niczym. To wszystko były złudzenia, tak piękne, że musiały być nierealne. Była taka samotna i bezsilna, bezbronna jak motyl bez skrzydeł, tym ona była bez niego. Rusałka, straciła wszystko, on zyskał wolność i wyrzuty sumienia, o ile je miał, a wiążąc się z następnym motylem, któremu nie pozwoli nacieszyć się miłością, kolejną ofiarę.