Twórczość, lady_emrys.

Nie chcę już Ciebie
Po co mi Ty
Kiedy nocami wylewam łzy
I żale

Bo ja Ciebie kocham
A Ty mnie już wcale

Posłucham o tym przez chwilę
Trochę się Tobą pobawię
Niech moje myśli Cię pieszczą
I zaparzą kawę

Nie pijesz kawy.

Wybacz
Ciągle zapominam

Chociaż o tym
Bo o Tobie jakoś trudno.

Rozbierasz mnie z emocji
I uczysz jak być twardą.
Choć słyszę jak oddychasz
W mym sercu spadłeś na dno.

I kiedy będzie pięknie
Zapłacisz za te żarty.
Dla Ciebie będzie wszystkim
Ty dla niej nic niewarty.

Ręce składają nad Tobą
Do białych piersi tulą
Smukłe skrzydła aniołów

Niemowlę - pachnące Różą

Pełna łaski, Pan z Tobą
Splecione więzy królów
Miłość, płonące wróble
Bose stopy i grudzień

Wszyscy krzyczą paciorki
A ja rozmawiam z Tobą.
To już prawie halloween

Wyniosą was na ołtarze.

Tęsknię za dniem wczorajszym
Nie można przewidzieć końca.
Już nie narzekam, że pada
I bardzo mi się podobasz.

Już trzeba nam pożegnać się
Iść dumnie z karabinem w dłoni
Przytulić Cię do piersi swej
I bronić

Miasto

Pachnące lato
Sierpień wita

O Twoje zdrowie
Pomodlę się dzisiaj

Warszawo

Nie zdążę
Nie ma Cię tutaj
Tak smutno mi
Już moje serce
Palą na stosie
Święci Anieli
Pomóżcie mi

Na śmierć

Tu
Tylko róża
Na moim grobie

Przeczekam deszcz
I żyć będę
Ponoć lepiej

Powiedz mi Ojcze
Nadszedł czas.
Wołają moje imię.
Ulice pełne smukłych ciał
Wędrują boso przez mój cień

- znalazłam się wśród słońca.

Niedoceniony - taki Ty.
Pół anioł
Świeżość rosy.

Ubierasz mnie w rój polnych źdźbeł
Przetaczasz każdą kroplę łez
I wplatasz kwiat we włosy.

Przesycasz mnie milczeniem
Daleko nam od siebie.
Uczymy się tęsknoty
Lecz nigdy nie na pamięć.

Odejdziesz
Nim słońce wstanie
Nim serce przypomni, że bije dla Ciebie.

Potykam się o myśli.
Ty chwytasz mnie za rękę.
Szeleszczą pajęczyny,
Zeszklone świecą okna

Przestrzenią chwili żyję
Przytomnie sen odtrącam.
Za chwilę Cię nie będzie
Chcę Tobą się nacieszyć.

Przez żadne z naszych uczuć
Nie przejdzie obojętność.
I mimo, że odchodzisz
To słońce przecież wstanie...

Szeleszczą pajęczyny
Zeszklone świecą okna.
Uczymy się tęsknoty
Lecz nigdy nie na pamięć.

Zanim coś będzie - nie istnieje
I żyć nie będzie z nami wiecznie.

Wszystko przeminie.
I ty przeminiesz.
Więc kochać Ciebie jest niebezpiecznie.

Jutro dorosnę
Chwycę dłoń Twoją
I zamilkniemy

To mnie przeraża.

Lubię być Twoja tylko przez chwilę
I kiedy miłość mnie zauważa.

Jeśli połączą nas nasze grzechy
Gdzieś między jutrem, a wspomnieniami.
Ja nas zabiję.
Dotkniemy piekła.
Już się nie boję co będzie z nami.

Wszystko przeminie - zanim coś będzie.
I nasza młodość,
To, co się zdarza...

Lubię być Twoja tylko przez chwilę
I kiedy miłość mnie zauważa.

Wiesz
Wyobraziłam sobie śmierć
Taką bez sądu
Bez batów
I bez belek krzyża
Bez korony z cierni
Która krew drogą pije
Bez tych wszystkich ludzi
Co szydzą choć święci
I bez tępych gwoździ
Co od łez nie chcą rdzewieć
Wiesz
Wyobraziłam sobie śmierć

Taką na wieki

Ktoś pyta rodząc dreszcze
Czemu zabić się nie chce?
Już tęga jego mina
Śle uśmiech księżniczka Irina

Chyba napije się wina