Twórczość, Kwiatuszek00

Był wyjątkowym człowiekiem i dokonał wyjątkowego czynu: udowodnił sobie i innym potęgę wartości ludzkiego wysiłku.

Popełniłam największe przestępstwo wobec swojego serca. Okłamałam osobę, którą kocham. Bez oporu. Bez zawahania. Dla własnego dobra.
Zatrzęsłam się? -Nie. Tylko coś usłyszałam. Zawsze to słyszę. Ten bit... mojego serca.

Chciałabym żeby choć raz, kąciki jego ust podniosły się na mój widok. Bo miłość nie zabija, ona tylko zamyka oczy. Ale ważne żeby po ich otwarciu nie żałować tego.

Kiedy w coś zwątpimy, chociaż nasze serce jest pełne nadziei i kiedy nagle dostajemy szanse na spełnienie marzenia to rodzi się w sercu uczucie, które najtrudniej jest opisać. To jakby wielki płomień ognia wybuchał w nas i palił najbardziej uszczęśliwiającym ciepłem na świecie.

Opisać to trzeba w słowa,
Zrozumieć sens mówionych na głos,
Słów błądzących po duszy mojej.

I cnotę dotkniętą już jakby,
a jednak dziewicą śmiesz zwać się.
Wszystko poszło nie tak, bez sensu.

Plan był w głowie ułożony,
Tylko ciągle czegoś brak,
Tej osoby, dla której miejsce
wielkie, zajęte jest w sercu.

Czasami człowiek tonie. Jakby wiedział, że brnie w ogromną ciemność jaką jest jego dalsze życie. Budzi się, i od razu wszystko wraca: jego wątpliwości, brak nadziei, złe chwile i problemy z którymi sobie nie radzi. Może trudno w to uwierzyć, ale ja, osoba która kocha życie, czasami wątpię… a wtedy wraca Bóg.

Nie jestem taka, jak wszystkim się wydaje. Udaję zawsze rozweseloną, szczęśliwą i roztargnioną. Ja cierpię. Z każdej sekundy na minutę coraz bardziej. Boję się, że zaraz zamienię się w jeden wielki ból. A wtedy nie będę miała nawet sił żeby udawać.