Autor
William Wharton
Jeszcze za mało się boję. Za bardzo boję się ich, ale za mało siebie samego.4
Jeszcze za mało się boję. Za bardzo boję się ich, ale za mało siebie samego.
Książka
Reklama
Wsparcie na Patronite
Ten tekst może być nieodpowiedni dla niektórych czytelników.Wyświetl mimo wszystko31 zeszyt
[...] prawda jest w oczach patrzącego.4
[...] prawda jest w oczach patrzącego.
[...] do jakich absurdów dojść może umysł ludzki, kiedy nadmierna potęga rozumu skoncentrowana zostanie na zbyt małej przestrzeni.61 zeszyt
[...] do jakich absurdów dojść może umysł ludzki, kiedy nadmierna potęga rozumu skoncentrowana zostanie na zbyt małej przestrzeni.
Czekanie to dziewięćdziesiąt dziewięć procent służby wojskowej.2
Czekanie to dziewięćdziesiąt dziewięć procent służby wojskowej.
[...] picie zaliczamy do tej samej kategorii co przekleństwa: objawy zupackiej bohaterszczyzny, której należy się wystrzegać.4
[...] picie zaliczamy do tej samej kategorii co przekleństwa: objawy zupackiej bohaterszczyzny, której należy się wystrzegać.
Ołówka nie pożyczyłbym nikomu za nic na świecie. Człowiek musi mieć coś własnego [...].4
Ołówka nie pożyczyłbym nikomu za nic na świecie. Człowiek musi mieć coś własnego [...].
Nie ma sensu myśleć o czasie: niedługo będzie po wszystkim, to wystarczy.14
Nie ma sensu myśleć o czasie: niedługo będzie po wszystkim, to wystarczy.
Ten tekst może być nieodpowiedni dla niektórych czytelników.Wyświetl mimo wszystko52 zeszyty
[...] umysł ludzki daje się pompować tylko do pewnych granic.4
[...] umysł ludzki daje się pompować tylko do pewnych granic.
Stoimy [...], paląc i gapiąc się w śnieg w nadziei, że nic nie zobaczymy. Właściwie rzecz jest bardziej skomplikowana: chcemy za wszelką cenę zobaczyć wszystko, co jest do zobaczenia, a jednocześnie modlimy się, żeby nie było nic.3
Stoimy [...], paląc i gapiąc się w śnieg w nadziei, że nic nie zobaczymy. Właściwie rzecz jest bardziej skomplikowana: chcemy za wszelką cenę zobaczyć wszystko, co jest do zobaczenia, a jednocześnie modlimy się, żeby nie było nic.
Czas wlecze się niemiłosiernie. Gdyby człowiek miał przez całe życie trzymać wartę na śniegu, zdawałoby mu się, że żyje z pięćset lat.2
Czas wlecze się niemiłosiernie. Gdyby człowiek miał przez całe życie trzymać wartę na śniegu, zdawałoby mu się, że żyje z pięćset lat.