Twórczość, kreative

Rodzina jest czymś na kształt podpory. Podtrzymuje nas kiedy upadamy- nie pozwoli nam spaść.

To chore uczucie, gdy myślę o sexie (co dzień) częściej niż moi koledzy. Albo ze mną jest coś nie tak, albo oni są inni.

Patrząc w Twoje rozpromienione oczy widzę siebie przed laty.. Zanim jeszcze nie posmakowałam czym jest dorosłe życie.

Otwierając swe serce- dla Ciebie- rozpromieniam wewnętrznie. A wraz z tym otwieram swą głowę pełną myśli o Tobie.. byś mógł zrozumieć jak ważny dla mnie jesteś!

Po najgorszej burzy kiedyś w końcu wyłania się słońce.. Trzeba tylko cierpliwie na nie czekać. A kiedy już ono wyjdzie w tedy zobaczymy, że było warto a uśmiech na naszej twarzy pojawi się bezwarunkowo :)

Coraz głębiej kłębio mi się myśli o tym, by po raz kolejny pociągnąć ostrzem po swej skórze.

Dla Ciebie?
Jeśli będzie trzeba.
Na niebie wymaluje sprayem
Wielkiego słonia różowego
Który się nawet roześmieje.
Dla Ciebie.
Jeśli będzie trzeba.

Matulu ma droga!
Droga Matulu!
Juz tyle Cie nie widziałam..
nie slyszalam.
Tak wiele się u mnie zmieniło-
zbyt wiele ( bez Ciebie).
Próbowałam żyć:
radosna,
pogodna,
pełna zapału,
gotowa by kochać.
Nie umiałam.
Próbowałam schwytać szczęście w worek
związać i trzymać,
lecz mi uciekło.
Próbowałam zamrozić uczucia
odmrażac i karmić się nimi,
lecz one umarły.
Próbowałam wbić do głowy mądrości
wbijałam i nie dałam rady,
tylko glowa mi spuchła.
Odkąd Cię nie ma życie jest trudniejsze.

Chwila nieuwagi i możemy stracić wszystko… nawet poczucie własnej wartości, czy godności. Jednym słowem poczucie własnego JA.

Uczuciowe zaangażowanie staje się nierzadko pułapko. Zamiast racjonalnych reakcji prowokuje spontaniczne zachowanie. Utrudnia tym samym myślenie i faktyczną pomoc.

Moment w życiu o którym nienawidzę rozmawiać i chyba nigdy nie polubię to właśnie tamta chwila. Gdy to ja jak dotąd całkiem zdrowa 16-latka trafiłam do szpitala.
Na początku moje objawy i bóle były dla lekarzy kpiną i istną błahostką, dopóki nie zobaczyli moich wyników, a ból nie zaczął przeszywać mnie całej. Tą chwilę wolałabym wykreślić z pamięci, żeby więcej nie było trzeba do tego wracać. Kiedy choć o tym wspomnę ogarnia mnie istna panika i atak nagłej histerii. Jakby już wcale nic mnie nie obchodziło. Mój rozum wtedy wpada w totalne odrętwienie.
Byłam zwykła nastolatką... Kreatywną, dynamiczną, zabawną, spontaniczną, dusza towarzystwa, artystka, tancerka i ktoś uzdolniony muzycznie. Naturalna blondynka o jasnej karnacji, ze zmysłowymi ustami (jak mówił mój chłopak) [...]