Twórczość, kornelia_asnyk

Moja wyobraźnia jest dziś pełna ciebie
naszych wspólnych chwil
naszych marzeń czekających na spełnienie

Bezczasowość wspomnień
gmatwanina myśli
rozsypane puzle smutku
szczęście, które się nie przyśni

Nie mam siły na miłość
Na pełne nadziei oczekiwanie
Na tęsknotę marzeń
Na nieśmiale rumieniące się sny
o szczęściu
i jego spełnieniu

Ukrywam się w samotności
Osłaniam się tarczą słów
Odnajduję odwagę
w zakamarkach wyobraźni
Gubię rzeczywistość
na zakrętach snu

Przykryte kurzem codzienności
obleczone strachem niespełnienia
zamknięte w piwnicy niepewności
zapadają w sen zapomnienia.

Kurz wątpliwości
Przykrywa cienką warstwą
Żywą barwę wspomnień

Doganiam cień niepokoju
Całuję go na pożegnanie

Łagodna obojętność
Tuli wrażliwe serce
A duszy pozwala zasnąć

Burzliwość odległych uczuć
Huragan nieokiełznanych niegdyś emocji
Blednie w pastelach umykającego czasu

W lustrze niewyrazistości
odbija się potulna nadzieja
Łagodność jej zieleni
otula fałszywa szczerość

Zamykam okłamanych oczu błękit
Fiolet żalu rozpływa się
w bieli życzliwych myśli

Spokój emocji budzi
szept marzeń ukrytych
w niepragnieniach stęsknionego serca

Zegar rozmywa się w czasie
pełen nieścisłości

Niespójny obraz rzeczywistości
odbija się w twoich oczach

Moje są dziś pełne łez...

Jestem szeptem niepewnego serca
zagubionym pośród twoich myśli

Jestem barwą twoich wspomnień
nadającą odpowiedni odcień

Jestem krótką chwilą zatrzymaną
gdzieś w radości twego śmiechu

W niebieskim wazonie stoi róża czerwona
Jeden samotny płatek leży na stole tuż obok
Dwa tygodnie nie miałam wieści od ciebie
Tylko więdnąca róża kłuje serce wspomnieniem o tobie