Ich dłonie zaplątane.
Oczy zapatrzone, w dal.
Wargi lekko rozchylone.
Szum liści, morza, fal.
Oddechy wciąż skupione,
A ich miłość kwitnie.
Ubocze aż tak oddalone,
Od uczucia jednej z par.

Najbardziej można liczyć na osobę, która nie może liczyć nigdy na kogoś, ponieważ ona rozumie jak to jest.

Z kamieniem
Zamiast serca,
Z uśmiechem
Zamiast łez,
Wrócę...
Z pustką
Zamiast duszy,
Silniejsza!
Od wszelakiej samotności,
Od niepokoju,
Od zmęczenia,
Od tęsknoty,
Od samej siebie pewniejsza...