Twórczość, kataryna

złośliwe serce moim wrogiem
okłamuje mnie
plącze mi drogę
pulsuje we mnie głośne
wierci się w piersi nieznośne
kochać znów kazało
jakby łez mi było mało
podsyca płomień,
który z tak drobnej iskry powstaje
nakłania podburza
w spokoju żyć nie daje
a ja słucham i kocham
przepraszam nie chciałam
wybacz moje serce, że tak cię połamałam

Pewnego niedzielnego poranka
kiedy to jeszcze wszyscy spali
i nie myśleli poważnie o życiu,
z jakiegoś niewielkiego otworu
wytoczyło się życie.

Przetoczyło się przez dni,
przez lata, a nawet przez zimy,
których tak bardzo nie lubiło.
Toczyło się życie szybko,
stoczyło i znikło.

Następnego dnia ktoś zapytał:
-gdzie ona jest?
-umarła
-och..
i życie toczyło się dalej.