Twórczość, kasiappp111

Najbardziej boli, kiedy nie jesteś najważniejszą osobą dla tego kogoś, kto jest najważniejszą osobą dla Ciebie.

w zastoju swoich spraw znalazłam nić
wystrzępioną i zapomnianą
niby niepotrzebną
do teraz
tylko jak tu ruszyć, kiedy nie wiem w którą stronę
czy wrócić do nici początku czy znaleźć jej kres
przecież tu jest mi bezpiecznie
tak na środku kłębka
nic mnie nie zaskoczy
po co się bać i błądzić
ryzykować zranienie

choć mówią, że lepiej cierpieć niż w ogóle nie czuć nic

Nie tak wyniosła
nieosiągalna jak róża
po co by komu taka potrzebna
krucha, że strach dotknąć
poruszona podmuchem wiatru
ginie

Ale bardziej jak jeden z tych polnych kwiatów
na dzikiej łące
smagany wiatrem i deszczem
a wciąż nieustępliwy
skromny i cichy

Taka ona dla nas

Powiedziano, że już nigdy
Że nie można, że to kłamie
Że się skończy, nie wytrzyma,
Że upadnie nim powstanie.

Powiedziano, że jest piękne,
gdy się zacznie - przetrwać musi,
istnieć może, i jest celem,
szczęściem swej bliskości kusi.

Różnie mówią, gdzie ta prawda?
Kto rozstrzygnąć to spróbuje,
jakie kłamstwo kłamstem nie jest,
które gorzkim jadem truje?

Ile czasu spędzić trzeba
by rozpoznać; kto pojmuje
na jak długo cierpliwością
serce swe uzbroić umie?

I czy warto, czy to mądre
tak z ryzykiem poddać życie?
Może lepiej drobnej duszy
w swej emocji zostać skrycie?

Ja chcę wierzyć, że tak lepiej -
czuć i pragnąć - jest otwarcie
Otulona marzeń sferą
będę w drzwiach Twych stać uparcie.