Twórczość, karolinabeby

Podczas Twojej podróży w nieznane,
Siedzę w domu jak mały baranek
I czekam kiedy ukochany się odezwie,
Powie czule i zrozumie moje bóle.
Nielubie gdy się długo nie odzywa,
Myślę wtedy, że kogoś podrywa,
Ale ja tylko za bardzo przeżywam.
Głupot w głowie mam tysiące,
Od razu gdy pojawia się słońce,
Choć wiem, że martwić się nie powinnam,
Ale nic nie zrobię, że jestem taka dziecinna.
Czasami sama jestem sobie winna,
Że nasza kłótnia jest godzinna,
Bo za bardzo przeżywam i jestem pod wpływem nerwów zimna.
Denerwuje mnie również czasami,
Jak jesteśmy oboje zdenerwowani,
Wtedy Ty zamiast zważać na mnie,
Denerwujesz się i mi brzydko mówiąc nerwy psujesz.
Bo ja się martwię straszliwie,
Ale to z mojej strony jest troskliwie.

Ciekawość ludzka nie zna granic, zamiast pomóc, zaspakajają swoją ciekawość pytaniami 'co, kto, kiedy'.

Perełko moja Kochana,
Jesteś mi jak wygrana,
Najlepsza w życiu zmiana.
Czasami wredna i nieznośna,
I jak Patrycja głośna.
Prawie zawsze rozgadana,
Jesteś jak marihuana.
Potrzebuje Ciebie stale,
Choć się tym nie chwale.
Uczuć Ci często nie wyznaje,
Bo mi się wydaje,
Że czasami taki dzień nastaje,
Kiedy same z ust ‘wylecą’
I do Ciebie wnet polecą.
Powiedzą jak bardzo kochają,
Mocno uściskają,
Wtedy na pewno Ci się spodobają.
Więc Kochanie,
Czasami jest takie wyznanie,
Kiedy słowa nie wystarczą.

Uśmiech Twój sprawia, że sens w życiu moim się pojawia.
Twoje oczy gdy patrzą na mnie tak słodko, rozpływam się jak z czekolady złotko.
Twój dotyk i spojrzenie wywołuje moich nóg drętwienie, nigdy nie odejdziesz w zapomnienie.

Ta niepewność męczy mnie,
Dlaczego wciąż mi mówisz nie?
Potem zwodzisz i uwodzisz,
A po czasie znów odchodzisz.
Powiesz w końcu o co chodzi?
Nie chce wchodzić w taką grę,
Ona bardzo męczy mnie.

Ty zawsze mnie wspierasz,
Z łóżka co weekend zbierasz.
Ty zawsze mnie pocieszasz,
I tak słodko się uśmiechasz.
Ty zawsze gdy się denerwujesz
to ze śmiechu po cichutku wariujesz,
choć nie wytrzymujesz.
Ty zawsze tulisz mnie gdy płaczę
I nigdy sobie tego nie wybaczę
Gdy Cię kiedyś stracę.
Ty w brzuszku mnie nosiłaś
I Krzysia do roboty goniłaś,
Choć czas na to traciłaś.
Ty dałaś mi braci,
Bez których sens w życiu się traci.
Adriana który często mnie denerwuje
I Łukasza który stale pracuje i ciągle główkuje.
Ty Walentego zawsze pilnujesz,
Bo z piecem cały czas świruje
I wielkiego strażaka parodiuje,
Myśli, że komuś tym zaimponuje.
Ty mojego pieska pilnujesz,
I terminatora z niego budujesz,
Bo kaszką go faszerujesz.
Ty nigdy nie śpisz gdy mnie nie ma w nocy,
Bo boisz się, że mnie porwą i nie zobaczysz mnie na oczy.
Ty szpiegiem Karaiba powinnaś się zwać
Bo zawsze wyczuwasz gdy jest coś nie tak.
Tak więc kończę te krótkie wyznania,
Bo wymieniać bym mogła do rana.
Na koniec jeszcze dodam szczerze,
Że kocham Cię jak w Boga wierze.

Ty zawsze mnie wspierałaś,
jak dziecku łzy ocierałaś.
Ty zawsze przy mnie byłaś
moje głupoty znosiłaś.
Razem ze mną szalałaś,
a jak trzeba było to płakałaś.
W podzięce wiersz ten dedykuje,
lecz nie wiem czy tym się zrewanżuje.

W życiu mamy wiele chwil załamania, a to czy damy radę zależy tylko i wyłącznie od Nas samych.