Twórczość, kaarolajnaa

" Przy całej swej złudności, znoju i rozwianych marzeniach
Jest to piękny świat!"

Dezyderata

Skoro sądziła, że odnalazła szczęście, to czego w dalszym ciągu szukała...?
Błądząc niczym ślepiec w korytarzach mroku.

Krzyk- rzucony w przestrzeń akt bezradności

Cisza- niema odpowiedź na ludzką bezradność

W swej ignorancji sądziła, że świat należy do niej.
Jak wielkie było jej zdziwienie gdy odkryła, że sześć miliardów ludzi może myśleć tak samo.

Pewnych rzeczy wolałabym nie wiedzieć
Dlaczego więc to, czego nie chcemy dobija się do nas drzwiami i oknami szukając jakiejś luki
która będzie niczym solą posypana rana
rozjątrzona i tak ciężka do zagojenia

Nie trzeba osuszać łez. Wyschną same i wtedy skończy się ból. Tylko że łzy schną bardzo długo...

Fałszem świata nie zwojujesz. Obierając go za przewodnika stopniowa zaczniesz palić za sobą mosty; belka po belce, kawałek po kawałku... Aż w końcu pozostanie tylko pył.
I zgliszcza.
Po tym, co niegdyś życiu nadawało sens.