Twórczość, just_alex

wybuchy euforii, siniaki na łokciach i kolanach z niekontrolowanych podskoków, napady śmiechu i agresji, diamenciki w oczach ze szczęścia i smutku...och tak mi Ciebie brak.

Organizm potrzebuje zróżnicowanego pokarmu aby prawidłowo funkcjonować...a Ty karmisz mnie samymi kłamstwami.

Mogłeś od razu powiedzieć mi żegnaj, niż karmić mnie fałszywymi zapewnieniami o swojej miłości.

Wszyscy się dziwią dlaczego uwielbiam chodzić do szkoły, dlaczego nie wolę uciec z lekcji jak większość ludzi w moim wieku. Otóż szkoła to jedyne miejsce gdzie mogę ci się bezwarunkowo przyglądać, każdą przerwę spędzam na wpatrywaniu się w ciebie...ale ty, ty nie wiesz nawet o moim istnieniu.

wyjdę z domu.
usiądę na brązowej, wilgotnej ławce przed blokiem. wezmę do ręki kamień, liść, patyk...cokolwiek by móc skupić na nim swoje myśli. może tak uda mi się zapomnieć.