Twórczość, Jacob Dolsky

Zawsze wiedziałaś jak przeżywam te komplikacje, potrafiłaś jedynie perfekcyjnie podsycać ogień. Patrzyłaś beznamiętnie jak kamienieje mi serce. Równie dobrze szło Ci odczarowywanie mnie.
Popełniam błędy jak każdy, Ty również to robisz, ale jednak chcesz by to moja szala przeważała.
Czy nie możemy całego tego zgiełku odesłać w niepamięć, naprawiając każdą ze stron?
Przecież jesteśmy skłonni do poświęceń, by nasze wrażliwe dusze zaznały spokoju.
Wiele razy powtarzałem Ci - naprawiasz mnie, dajesz powody bym żył.
Wiem że zawiodłem wiele razy, wiem też, że za każdym zawodem kryła się lekcja którą pilnie odrabiałem.
Chce Nas unieść do góry i kochać Cię dalej, nie chce zapominać i nie chcę tracić.

Na ruchomych piaskach stoję,
Z cisza w sercu zamkniętą.
Moje Perłowe życie zamilkło!
W głowie gąszcz myśli,
Na twarzy krzyk wypisany.
Unoszę się nad swoim ciałem,
I rozpaczliwie przez palce patrzę.
Wyschły łzy moich martwych oczu.
Sens już powoli tracę.

Bratnia dusza nie jest kimś, kto cię dopełnia. Bratnia dusza to ktoś, kto inspiruje cię do samodoskonalenia. Bratnia dusza to ktoś, kto nie ocenia cię za twoje wady. To ktoś, kto widzi twoje postrzępione krawędzie, kto widzi części ciebie, które zostały zniszczone przez miłość i życie. Bratnia dusza widzi wojny które toczysz i decyduje się stanąć obok ciebie. Bratnia dusza to ktoś, kto patrzy, jak konfrontujesz się ze swoimi słabościami od wewnątrz, zawsze zachęca cię do walki o swój własny czas, na swój własny sposób. Zawsze motywując cię do dalszego działania.

Gdyby człowiek miał tę dojrzałość za młodu,
jak teraz z tym doświadczeń bagażem.
Do ilu spraw przyłożyłbym się bardziej,
a ile odpuścił w zapomnienie?
Kim bym był, jak nie sobą?
Czy ciężar pokuty byłby lżejszą karą,
a radości głębią szczęścia?

Wy, myśliwi własnego ja. Gdzie ja, to potęga! - Gówno nie potęga, patologia sama w sobie, jak to zrozumiesz? Tylko ograniczony człowiek wyznaczy innemu granicę, siłą, której tak naprawde nie ma i nie rozumie. Bo czym jest siła fizyczna, wobec siły ducha?! Nie rozumiesz? Bo nie chcesz, bo świat zamknął ci się w kuflu piwa.

Już. Powiem Ci szczerze nie chodzi o tę relacje, tylko o To że To jest, że egzystuje. Że nawet gdybym chciał, spojrzeć na tę przeszłość z sentymentem i dobrymi wspomnieniami To się tam przewinie. W nocy tak zrobiłem i w całej tej dziwnej drodze spotkałem się z Tym. Kiedy utrzymujesz ten balans na linie i ktoś lekko Cię dotknie możesz spaść. Ja upadam, bo To mnie dotyka. To nie powinno mieć miejsca. W stosunku do Tych uczuć, które mam w sobie, nie sądzę, żeby musiało mnie to spotykać.