Cytaty - Jacek Dehnel

Te codzienne, conocne, te żmudne ćwiczenia, te pasaże pod górkę „bycia-dwojgiem-ludzi”, gdzie zmiana każdej nuty bardzo wiele zmienia; [...] by wszystko, odmienione, mogło się nie zmieniać.

Śmierć jest jak użyteczny, ale nie użyty przedmiot, który gdzieś leży w tekturze i folii na pawlaczu, pomiędzy pudłami z bombkami a nie noszonym płaszczem - pewna i gotowa; wystarczy po nią sięgnąć, gdy będzie potrzebna.

[...] jakieś zdanie albo partykuła zawsze zdoła się wślizgnąć nieznanym fortelem pomiędzy „żyli długo” a „żyli szczęśliwie”.

Każdy, kto spędza życie na tworzeniu jakiejś idealnej maski, gładkiej powierzchni bez jednego pęknięcia, image'u-monolitu, jest trawiony przez sekretną chorobę, z którą przed nikim nie może się zdradzić. Zacny ojciec rodziny sobotnie popołudnia przesiaduje w kasynie, przegrywając znaczne sumy do dziewczęcia z Warki w opiętym lycrowym kostiumie króliczka; arcybiskup w porze poobiedniej drzemki wisi w salonie „Domina”, przywiązany do krzyża i biczowany czerwonym pejczykiem; prymus niby to przypadkiem odsuwa krzesło mniej lotnej koleżanki, tak że ona wali się na ziemię, po drodze zawadza głową o rant ławki i zakrwawia parkiet; który jest własnością państwową; nawet pani profesor z akademii muzycznej, sprawa opisywana i filmowana, tnie się żyletką dla sobie tylko wiadomych spełnień.

Dbanie o image jest zajęciem czasochłonnym. Dbanie o image, kiedy się prawie nie ma pieniędzy, graniczy z cudem i pochłania dwadzieścia cztery godziny na dobę.