Twórczość, Immortal_Virgia

Drogi Boże,
dziękuję Ci za dzień dzisiejszy i proszę jeszcze o jutro,
a jeśli mogę to proszę i o całą przyszłość.
Daj siłę mnie i jej, żeby już nie moczyła poduszki
kryształowymi strumykami łez;
żeby częściej się uśmiechała i była pogodna;
żeby częściej przekrzywiała głowę w bok w sposób, który tak uwielbiam;
żeby częściej przenikał ją dreszcz chłodnych nocy
i jeszcze chłodniejszych poranków zakrapianych pierwszymi promykami słońca;
żeby zabierała mi sweter;
żeby grzała chłodne dłonie w moich kieszeniach lub na kubku ciepłej czekolady;
żeby zawsze tak układała włosy;
żeby wróciła do niej ciekawość świata i pogoda ducha;
żeby jej oczy pięknie lśniły w blasku gwiazd;
żeby na jej policzkach zawsze gościł rumieniec, którego tak nie lubi,
a który tylko dodaje jej uroku;
żeby w nocy przytulała się do moich pleców i mruczała coś pod nosem;
żeby jej głos nigdy nie cichł;
żeby jej zapach wciąż unosił się na korytarzu;
żeby nadal nie lubiła mleka;
żeby zawsze kręciła nosem widząc kożuch na kakao.
Żeby nie miała mnie dość.
Żeby była.
Żeby była szczęśliwa.
Na niczym więcej mi nie zależy.
Amen.

Czuję zimno w miejscu, gdzie miało być ciepło i gorąco. Serce lodowacieje. Kruszy się. Zupełnie jak nasza miłość. Co zrobić aby było dobrze?

Znowu Cię nie ma.
Wciąż zabiegana stąpasz po krawędzi gzymsu
a jednak nie spadasz.
Koty zawsze lądują na cztery łapy.

Cisza wyziera z każdego kąta pokoju,
a Ciebie wciąż nie ma i nie ma.
Przegapiłam Twój powrót? Widzę
niedopitą szklankę soku i ślad Twoich warg.

Siadam więc i czekam,
marzenia i sny na jawie otulają mnie cieplej niż koc.
Zanurzam się...
A chciałabym poczuć Cię obok.

Chciałabym Cię teraz przytulić.
Ująć Twoją dłoń i staromodnym gestem ją ucałować,
w zamian otrzymując Twój niebiański uśmiech.
Kochająca kobieta zdolna jest do wszystkiego.

Chcę tylko Ci powiedzieć, że kocham,
że będę i zostaję; że przepraszam za wymówki.
Miałaś rację, czasem przesadzam.
Ale chciałabym żyć jak inni. Z Tobą.

Twój oddech łaskocze mnie w policzek,
schodzi w dół, na szyję.
Moje serce przyspiesza, zwalnia, wiruje
w rytm Twojego oddechu.

Jesteś tak blisko, na wyciągnięcie ręki.
Jesteś, a jednak Cię nie ma.
Jesteś, kiedy zamykam oczy.
Nie ma Cię, gdy je otwieram.

Twój pocałunek na moim ramieniu
pali ogniem, nawet po kilkumiesięcznej rozłące.
Ja wiem czego chcę.
Wciąż czuję Twoją obecność.

A kiedy Cię obejmę obiecaj, że nie znikniesz.
Obiecaj, że będziesz mnie kochać
tak jak kocha się zachody słońca i przypływy morza,
a później zdejmij buty i płaszcz i rozgość się w moim sercu.

Czuję chłód. Przejmujące zimno rozlewa się wewnątrz mnie. Wkrótce dotknie serca, które wciąż walczy, choć w tej bitwie zdane jest tylko na siebie. Powiedz, proszę, że to zimno nigdy nie było częścią nas...