Twórczość, idka

Wizyta u terapeuty.

-Czemu to robisz?
-Robię co?
-Próbujesz się zabić.
-Bo życie jest do dupy.
-Dlaczego tak uważasz?
-Spójrz na siebie. Siedzisz tu dzień w dzień i leczysz chorych psychicznie. Musisz słuchać tego wszystkiego, co im się ubzdura. Tkwisz tu żałośnie podczas gdy inni robię wiele innych rzeczy. Takich, wiesz, ekscytujących.
-Lubię to, co robię.
-Mówisz tak, bo nie chcesz mi przyznać racji, ale w głębi duszy zgadzasz się ze mną.
-Skąd wiesz, co myślę?
-Bo widzę to w twoich oczach.
-Jak uważasz. Powiesz mi coś, czego jeszcze nie wiem?
-Nie możesz mi pomóc.
-Wiem. Tobie może pomóc tylko jedna osoba. Ty sama.
-Bredzisz.
-Teraz Ci się tak wydaje, kiedyś zrozumiesz.
-Myślisz, że nie rozumiem?! Że jestem jak głupie [...]

-Co to jest deszcz?
-Teoretycznie to jest para wodna, która poszła do góry, tam się skropliła i spadła spowrotem na Ziemię.
-A praktycznie?
-A praktycznie to deszcz to coś takiego, co robi tęczę...

Nie moglibyśmy być zawsze szczęśliwi, bo wtedy nie wiedzielibyśmy, czym jest smutek i nie czulibyśmy szczęścia.

Idąc razem jedną drogą doszliśmy do przepaści. Ty zawróciłeś i zostawiłeś mnie samą. Bez Ciebie byłam bardzo słaba, spadłam w przepaść. Na dole czekałeś na mnie, by mnie złapać.

Moje życie jest jak dobra powieść. Powieść z rozdziałami. Dzisiaj zakończyłam kolejny rozdział, którym byłeś Ty.

Stanęła przy klombie z bratkami. Była bardzo zmęczona, cały dzień biegała załatwiając wszelkiego rodzaju najmniej ważne sprawy. Spała dzisiaj niecałe cztery godziny, a dzień jej urodzin miał trwać jeszcze kilka dobrych chwil. Zamknęła oczy, wsłuchała się w szum ulicy. Nagle poczuła miły, zimny dotyk na jej policzku. Do jej nosa dostał się słodki zapach róży. Otworzyła oczy, odwróciła się i rzuciła mu się na szyję. Z nim każda chwila była przyjemna, wesoła i wolna od zmartwień.
-Wszystkiego najlepszego, kochanie. - Szepnął jej do ucha i swymi delikatnymi ustami złożył pocałunek na jej szyi. Przeciągnął czerwoną różą po jej policzku i odsłoniętym dekolcie. - Więc, co dzisiaj mamy w planach?
-Nie wiem. Padam z nóg, jestem zmęczona potwornie, ale z Tobą [...]

Bo czasami jest tak, że miłość przezwycięża wszystko. Staje się wszystkim i nie daje spokoju. Ale to przecież cudowne.

"drrr" - zadzwonił domofon. Któż śmie mnie wybudzać o tak nieprzyzwoitej porze z mojej przedobiedniej drzemki?! A, przyszedł, otworzył. Zapewne znowu przyjdzie ta ślicznotka z dekoltem do pępka. Co On w niej widzi? Zamykam oczy i zwijam się w kłębek z nadzieją na to, że nie znajdzie mnie tak szybko. Mam jeszcze dwie minuty spokoju. Trzeba to wykorzystać. Oho, idą. Słychać ją już na korytarzu.
-Zeeeteeeeczeeeek! - rozlega się pisk. Boże, jak ja tego nienawidzę. Udaję, że Jej nie słyszę. Jest, przyszła. Mała cholera. Bierze mnie na ręce, jejku, zabierzcie ją ktoś! Przytula mnie do swojego roznegliżowanego biustu. Fakt faktem, dosyć pokaźnego, ale i tak go nie lubię. Kiedy Ona sobie pójdzie? Zabrali mnie do pokoju Kacpra. Po co? Znowu będą się pieprzyć na łóżku a dla mnie nie będzie nawet miejsca, żebym mógł się zwinąć w kłębek i podrzemać. Cholerne człowieki!

Stoimy w znaku zapytania. Ty jesteś tym zawiniętym, ja jestem kropką. Niby jesteśmy razem, ale jednak osobno.

Wiem już, dlaczego odszedłeś. Nie dziękowałam Ci codziennie za to, że jesteś. Przez to nie wiedziałeś, jak wiele dla mnie znaczyłeś i jak wiele w moim życiu zmieniłeś.