Twórczość, hospital for souls

Dlaczego mam skłonność tęsknić, mimo tego, że zostałam cholernie skrzywdzona, okłamana, obdarzona nie tym, co dobre, ale co złe?
Cały gniew spoczął na mnie, a ja pragnę dalej

Niechże zginą wszystkie szarości
Rzeczywistość okropna zniknąć musi
Melancholia niechcianą pozostanie
Szczęścia potrzeba tu właśnie,
żeby było radośniej- czyli tak, jak prawie zawsze.

Chyba umieram od środka, gasnę jak świeca, bo obiecał mi ten świat mniej, niż niosę na plecach.

O, szczera i bezlitosna prawdo!
Dlaczego nie pozwolisz nacieszyć się do pełna?
Niszczysz rozbudowane i skomplikowane więzy.
Nieoczekiwanie wraca przeszłość okropna,
spokoju i równowagi zaznać niedająca.

Choćby człowiek starał się, opiekował się i był z ukochaną osobą, to okrutne, niespodziewane wyznanie prawdy zniszczy wszystko.
Niestety...

Ogromna szkoda, że dla niektórych ludzi, milczenie to bardzo duży wysiłek.
Szkoda też, że nie próbują się z nim zmierzyć.

Przerwę nić naszej jedności
To będzie koniec istnienia
Kto będzie drogę oświetlał?
Zdolność takową posiadasz tylko Ty,
i nikt więcej.

Złość roznosi mnie od środka, ale
Mam broń- słodki uśmieszek
Maskuje wszystko
Nie jestem silna
Potrzebuje Twojej pomocy
Przyjdź i zostań na zawsze
Poprowadź mnie drogą szczęśliwych
Drogą miłości wzajemnej

Zniszczmy stare
Zaczniemy nowe, lepsze
Uczymy się cierpliwości,
by poznać smak prawdziwej miłości

To chwilowa burza-taką mam nadzieję
Po niej pojawi się tęcza,
będzie kolorowo, pięknie,
lepiej niż wcześniej,
tak nieziemsko, wspaniale
Bezgraniczna miłość ogarnie nas ponownie,
Zostanie na zawsze, na wieki
Bajecznie

Chwila załamania, wieje silny wiatr
zaraz się ockniemy, tak
będzie jak wcześniej, kolorowo
cudownie
nieziemsko
pięknie