Twórczość, Heartless

Człowiek jest okrutną istotą...
Chociaż pęka mu serce- to wciąż czuje głód,
Chociaż cierpi- czuje się śpiący
I choć sprawia mu to ból, wciąż je i i śpi spokojnie.
Nie umie sobie wybaczyć, dlatego staje się to coraz bardziej bolesne, jednak to wszystko dowodzi że żyje.

Muszę wyruszyć w podróż w poszukiwaniu duszy.
Na wschód- miejsce gdzie rodzi się nowy dzień.

Za oknem deszcz,
maluje mi kraty na oknie
Zamknięta w więzieniach umysłu,
w klatce stworzonej przez świat
Samotność jest mi przyjacielem,
Cierpienie bratem,
Łza siostrą
Płynący potok myśli wczorajszego deszczu
Nie umiejętne stawianie tamy z cierpienia
Burza w sercu bijąca,
piorunami w klatkę
Słony smak wydobywający się,
z oceanu oczu
Wszystko To zabiera dech,
podarowany przez Ciebie
Niczym tornado burzysz wszystko,
tak długo budowane.

Bez przyjaźni człowiek byłby nikim, byłby pusty, bez siły. Przyjaźń jest paliwem, który napełni pusty bak, da siły i pozwoli jechać dalej.

Cierpienie duchowe jest gorsze niż fizyczne. Gdyż na ból fizyczny weźmiesz jakieś środki uśmierzające i minie. A na ból duszy nie ma lekarstwa, nie ma nawet takiej ilości "kleju", który naprawiłby Twoje złamane serce.

Przez całe życie miałam założone różowe okulary, lecz gdy Ty się pojawiłeś i złamałeś moje serce- zmieniłam okulary na czarne.