Twórczość, Harvey Keitel

Prawdziwy jestem, po dwóch setach.
Prawdziwy do cna.
Prawdziwy tak, że moja matka, by tego
nie chciała znać,
choć hedonizm to nie moje ja.

Wcześniej
kłamię, ściemniam, wyglądam na tchórza i kretyna -
może i nim jestem, jednak to przez NIE.
One mnie krzywdzą na trzeźwo i to miłe, bo
jak ja lubie te kobiety,
które krzywdzą dobrych, trzeźwych chłopców.
Dobrych tak jak ja, którym się to dobro naiwnie
wydaje, tak piękne.
Potem czuję smutek.

Jestem prawdziwy po dwóch setach, bo
w bajecznej poświacie kłamię sam sobie,
że cokolwiek znaczę.

Wytańczone, wymarzone słowa i rzeczy już dostałaś.
Płyną dni, płyną myśli.
Płyną dni,
a noce to czas, gdy nasze spocone ciała stygną.
Zima. Od stycznia do grudnia,
nas dwoje w kawiarni. Ja czytam menu,
Ty czytasz jego myśli.
Płyną dni, płyną myśli,
Ta jedna jedyna juz tylko czasem mi sie przyśni.
Odwracam się senny plecami do Ciebie, choć to bez znaczenia,
jedyne co nas teraz tu łączy, to wartość wspólnego mienia...

Czytasz wiersze miedzy wierszami.
Prawdę o ludziach wyczytujesz
miedzy ich sercem a czynami.
Jestes sam i boisz sie tego,
mogąc z kimś byc nie robisz tego.
Cudne sprzecznosci kilka radości,
kolejny ranek odkrywam kołdrę i zbiera mnie na mdłości.
Czytam wiersze miedzy wierszami,
znajduje piekne słowa miedzy banałami...
Taki juz pozostanę
niespokojny, lękliwy,
człowiek malutki do wszystkiego możliwy.

Ludzie boja się smutku ...czemu się tego bać? można to ukryć przed wszystkimi, tak jak to, że rzygało się wieczorem by nie być zbyt grubym. Nie być grubym i być szczęśliwym. Ja radość traktuje jak bulimik jedzenie. Jestem czesto pełny szczęścia na przymus , bo być radosnym, tak jak najedzonym po prostu czasem wypada. Potem rzygam tym szczęsciem i staje sie smutny, wtedy wiem, że proces się skończył, że jestem sobą. Jestem smutnym szcześciarzem(?). Szczęście i spokój sam w sobie jest dla mnie niepokojacy, budzi we mnie strach, że to już wszystko, że teraz nic sie nie wydarzy, zostaną tylko radosne gęby, klepanie po plecach i robienie sobie słownego fellatio do usranej radosnej śmierci. Lubie ten smutek i melancholie, mimo wyniszczajacego działania, jestem dzięki temu świadomy siebie i wobec siebie szczery . A ty ?

na stepującego Jezusa!
krzyknąłby pewnie Jake Blues,
gdyby, doszedł do tych wniosków...

jaka szkoda, że nie jest to
krotochwilny czas dla
wierzacych w miłosć,
pokój,
sens pomocy chorym na AIDS w Afryce.
Jaka szkoda...
jakie szczęście, że pojąłem już,
jaki mamy czas...

dlatego,

Odrzucam już te rozterki!
i jak przystało na
rodzimą przebrzydłą świnie...
pisze paszkwile na swoich znajomych,
pisze w zaciszu czterech ścian,
pisze czule i mile !
pisze paszkwile.
Już mi jest tak Polsko i swojsko
tak czule, beztrosko i mile, piszę paszkwile.

Fetysz.....
wypadek... oglądadztwo.. moim fetyszem.
Oglądam żużel, i czekam na wypadek,
oglądam boks i czekam aż...
szkoda..lekarz nie był potrzebny.
Widzę jak pędząca metalowa puszka uderza w drzewo i koziołkuje,
kierowca i pilot nie żyją....
ani to szczęście ani pech... bo
ja żyję...między pracą, piwem i kablówką,
ja żyję.
Taki, oto mój fetysz na eurosporcie hd... ah !
Odpadki do obejrzenia na eurożycie hd* .

*powtórki codziennie po północy.

i nigdy i nigdy i nigdy przenigdy
nie mów, że to nie zdarzy się mi.

Ja pewny jestem tego,
że
to nigdy i nigdy i nigdy przenigdy
nie zdarzy się mi .

Nie zdarzy się miłość na nie moich zasadach
i nigdy już nigdy...

i zawsze i zawsze prze zawsze...moja pewność to naiwność.

Szkoła? czasami myślę, że zamiast iść do szkoły, lepiej wybrać się ... na cmentarz. Gwarantuję Ci, że na cmentarzu
( szczególnie, kiedy trafisz na odbywający się pogrzeb i staniesz się uczestnikiem ceremonii ) dowiesz się o życiu więcej, niż siedząc w szkolnej ławce obok kolejnego, modnie ubranego produktu naszych czasów ...

" My Czesi, nie walczymy. "
My Polacy, nie wygrywamy. Ze względu na przeszłość, nam to nie wypada.