Życie nie zawsze otwiera następne drzwi, zostawia żebyś się dręczył gdzie iść, co że sobą zrobić, zastanawiał się czy to życie ma sens, jak i tak wiesz ze nigdy nie wróci to co było kiedyś, a ty stoisz między zamkniętymi drzwiami a pustką... Łzy kapią Ci z policzków, oczy masz wysuszone, nie masz sił ciągnąć coś co nie wiesz czy już istnieje. Walczyć o coś na czym tylko tobie zależy? Słuchać jak nikt nie docenia starania jakie wkładasz w w swoją i ich przyszłość. :(

Miłość jest jak motyl:
kiedy usiłujesz je złapać, zawsze wymyka się z rąk.
Ale jeśli cichutko usiądziesz, to może samo do Ciebie przyleci.

Minął miesiąc od jej śmierci, on dzień w dzień siedział na ich wspólnym łóżku i zachodził się łzami.
Patrzył w lustro i krzyczał w niebo glosy: dlaczego?kurde, dlaczego?! Schował twarz w dłoniach, zupełnie tak jakby wstydził się płakać przed samym sobą. Poczuł wibracje w lewej nodze, zrezygnowany wyciągnął telefon, i spojrzał na mały ekranik: "Nie płacz głupku, przecież jestem obok"- spojrzał na jej telefon, w którym właśnie pojawiał się raport dostarczenia.

Stan zakochania trwa dwa lata, a potem zanika, i wtedy powinna pojawić się miłość...Tylko ze miłość to nie motyle w brzuchu, ale codzienna troska o drugiego człowieka.
Dla wielu to jednak za dużo.
Ludzie za mało się starają i zapominają o tym co ważne wybierając rozwiązania lekkie, łatwe i przyjemne.