Dla M.
Oddaję Ci siebie. Moje małe serce wyciągam ku Tobie na ręce. Pozbawione ochrony rozumu, który uciekł czując jego drganie, gdyż wiedział co się stanie. Zostawił tylko prośbę do Ciebie byś z jego przyjacielem czyli moim sercem obchodził się delikatnie bo mimo iż często się kłócą to potrafią także sobie pomagać i usuwać w cień bym mogła popadać w swoje skrajności.
Oddaję Ci siebie. Duszę. Każdą myśl. Wspomnienia. Uśmiech. Łzę. Serce. I rozum który odszedł od zmysłów by nie zwariować ze szczęścia na myśl, że jesteś obok.
Tak wspaniale się uśmiechasz ? prosto do mojego serca, które w sumie jest już Twoje. A Twe oczy mają kolor majowego nieba przed burzą usta zaś, są jak płatki cudnych herbacianych róż. Jesteś więcej niż tlenem, jesteś gazem rozweselającym i łzawiącym w jednym, poprawiasz mi humor jednym głuchnięciem i wzruszasz rozmowami. Telefon- zwykła rzecz a gdy wibruje wyświetlając Twoje imię moje serce drży sto razy bardziej niż on.
Kiedy patrzysz na mnie z pobłażliwością śmiejąc się z tego co robię lub mówię i kiedy czuję Twój zapach gdzieś obok mnie nie boję się być sobą. Wierzę, że zrozumiesz moją beztroskę przeplatającą się ze stanami depresyjnymi ? ot taki mój artystyczny żywot.
Oddaję Ci siebie. Zrób co uważasz. Mogę Cię jedynie prosić o człowieczeństwo w osądzaniu moich uczuć.
Kocham Cię.
