Twórczość, Granda

Tyle złości, żółci kłamstwa
Tyle kłótni zbędnych słów
Tyle krzyków pełnych chamswa
Kłuje jak szerszeni rój

Brzęczy, warczy i przytłacza
Tworząć nieprzebity mór
Rani, gardzi i osacza
Bezcielesny wredny gnój

Każdym słowem kąsa w serce
Każdym bzykiem niszczy mózg

Zrzera ciebie uczucie jak szarańcza
Zamiast szczęścia sprawia ból

Gdy cię zaatakuje chowasz
głowę między dłonie
Chcesz sie pozbyć tego piętna
Raz na zawsze go odgonić.

Jednak on jest nieugiety
bardzo sprytny i podstępny

Czy na pewno.
Powtarzana w koło mantra
Bedzie dobrze, przejdzie strach
Odbudujesz swoją twierdzę
Co wspominasz tylko w snach

Podnieś głowę, staw mu czoła
Wstań i zacznij życ od nowa
choć juz czujesz denny mół.

Patrz do góry, Będzie dobrze
przejdzie ból i zniknie strach
Wiedz, że czas sie opanować
Bo utracisz to co masz

Spójrz w lustro, popatrz w oczy
swoje własne, w swoja twarz
Przecież on ci wzrok zamroczył
Przecież rój na głowie masz

Ale uderz z siłą wielką
Musisz przecież, umiesz uwierz
Przecież zwiazek nie jest męką
Przecież w sercu miłość masz.

A on odejdzie dzis bez słowa
I przestanie ranić, kłóć
Rany znikną wnet bez słowa
Zacznij tylko znowu czuć...

Pióro od miecza podobno jest silniejszym
cięższym na pewno
Walka słowem bywa śmiertelną
Od słowa wojując giniesz od cykuty
gdy do niepowołanych trafisz uszu

Prawda
lepsza od kłamstwa mimo, że boli
tak od dzieciństwa wpajają nam bliscy
Ale gdy prawda bywa niewygodną
zapominają o tym prawie wszyscy

Ciężko jest więc pióro wziąć w dłonie
bo to gimnastyką bywa umysłową
a gdy tym piórem prawdę chcesz tworzyć
to nieraz rok musisz ruszać głową

Czy łatwo jest żyć kobiecie
z mężczyzna dla którego
nie jest najważniejsza na świecie?
Czy łatwo jest rodzicom wychowywać syna,
który szanuje bardziej od nich coś innego
dla którego jest coś ważniejszego niż rodzina?
Czy łatwo jest siostrze żyć z bratem
któremu coś ponad nią
jest całym światem?
Nie odpowie na te pytania
bo odpowiedzi nie zna na nie przecież
ale dla niego to Ojczyzna
jest Najważniejsza na Świecie

O słodka Naiwności
czym byłby świat bez ciebie
Roztargnionych bezduszni by
nie bałamucili
O słodka Naiwności
Biednych by szydercy
nie wyśmiewali
O słodka Naiwności
wielcy maluczkich
by nie zadeptywali

Siedzę sam wpatrzony w zdjęcie
łamiącym głosem mówię sobie
że jakoś to będzie
że dam rade, wezmę się w garść
ale to tylko bezsens
jak deszcz co nie chce spaść
na ziemie po suszy
wyschniętą tęsknotą
jak step mojej duszy...

Cichutko
Odchodzisz w samotności
Cichutko
A jedynym towarzystwem pies sąsiadów
co szczeka nic nie wiedząc
Cichutko
Przykuta do łóżka żelazem starości
Zapomniana przez bliskich
Bo wszyscy pomarli
Odchodzisz
Cichutko
Przyobleczona w ostatnią suknię
Szykując się do drogi ostatniej
I licząc oddechy jesteś gotowa
Cichutko
Już dawno kupiłaś bilet
Na tamtą stronę Styksu
Gdzie wyczekują Cię bliscy
Cichutko
Oczy niemo wpatrzone na biały sufit
Za oknem śnieg prószy biały
Biel ogarnia cały twój świat
A ty bez strachu otulasz się tą bielą
I odchodzisz
Cichutko
Ale czy ktoś czerń żałoby
Założy na Twoje wspomnienie
Czy ktoś odmówi pacierz
I wspomni ostatnie twe westchnienie
Cichutko...

Czy to normalne, że kolejną noc spać nie mogę
Czy to normalne, że mi głowa spać nie daje
Czy to normalne, że myśli tysiące
kłębią się i rozbijają
Czy to normalne że w tym chaosie
serce nie pozostaje bez winy
Czy to normalne uczucie do dziewczyny

Pada deszcz
lubię deszcz
kropla kroplę niesie
przenikając jedna w drugą
tworzy szał uniesień...

Ruchem opisana idea
ruchem obraz malowany
przez tańczących uczucia wezbrane
ekspresja formy

Umysł niewolony
pętami szatańskiej władzy
która zwalcza ambicje
i osobowość jednostek

Ciała rzucane po scenie
miotane konwulsji tysiącem
Oraz miłosnych aktów
kojących ducha

Obraz klarowny się tworzy
od momentu kurtyny wniebowzięcia
człowiek przy człowieku
w szaleńczej pogoni
i z szaleńczą pasją

Geniusz w czystość spowity
zagadkowy dla odbiorcy
geniusz co wielkie idee
wyjaśnia tańcem...

(inspiracja - balet ,,Zniewolony umysł")

Siedzisz w domu
wyłączasz myślenie
odpalasz telewizor
i chłoniesz

A na około natura
piękna i słodka
wzywa do siebie
lecz ty jej nie widzisz

Bo siedzisz w fotelu
zmęczony po pracy
i chcesz odpocząć
wyłączając myślenie

A słońce za oknem
woła do ciebie
wyjdź, popatrz
ogrzej się mną
Ale ty wolisz
wyłączyć myślenie

Ptak usiadł na parapecie
śpiewa byś dojrzał
coś poza szkłem
bezmózgiego ekranu
co i Ciebie czyni otępiałym

I gdy tak wszystko
naraz krzyczy do Ciebie
To ty zasłaniasz okno
podkręcasz głos
i wyłączasz myślenie...

Czemu na naszej drodze musiały stanąć system wartości, system i pieniądze.
Świat za bardzo poszedł do przodu, a przez to uczucia zostały w tyle...