Twórczość, Graifitifiz

Potrafisz odczytać każdy język.
Potrafisz rozwiązać każde równanie.
Potrafisz wyrecytować listę składników powietrza.

A czy potrafisz odczytać barwę serca człowieka?
Czy potrafisz wyrecytować marzenia, które ma człowiek?
Czy potrafisz rozwiązać niewidoczną linę wokół szyi człowieka?

Czy ktoś potrafi rozwiązać takie zadanie?
Nieważne, ile czasu upłynie,
My beztrosko upijamy się hipnozą.
Arogancją siły, której tyle posiadamy.

Kto zabarwił jego serce na czarno?
Kto wyrzucił jego marzenia w błoto?
Dlaczego ciężar w jego piersiach mówi, że chce zniknąć?
Nieważne, ile czasu upłynie, dla ludzi to i tak bez znaczenia.

Przypominam sobie, jak tamtego letniego dnia, lato wydawało mi się wiecznością.
Nie jest tak, że szedłem przez życie nie gubiąc drogi,
ale jeszcze nie złamałem przyrzeczenia z tamtego dnia
„Będę żył w moim własnym czasie”

Ja wspominam wiele rzeczy.
Na przykład:
letnie chmury, zimny deszcz,
zapach jesiennego wiatru.
Plusk deszczu uderzającego w parasole,
miękkość wiosennej ziemi,
uspokajająca atmosfera sklepów spożywczych o północy.
Orzeźwiający nastrój sal szkolnych po zajęciach.
Zapach gąbek do wycierania tablic.
Odległy dźwięk ciężarówek o północy.
Zapach asfaltu podczas deszczu o świcie.

Wiesz?
Ja zawsze przez ten cały czas.
Przez ten cały czas
chciałem doświadczać tych rzeczy z Tobą.
Jesteśmy daleko, naprawdę daleko od siebie, ale
Ale jest możliwe, by nasze uczucia pokonały czas?
Czy myślałaś o tym wtedy?
Możliwe, że gdybym w przeszłości myślał w taki sposób choćby przez chwilę,
o czym bym pomyślał?
O czym pomyślałabyś Ty?
Wierzę, że nasze myśli byłyby takie same.

Do A.

Człowiek powinien popełniać błędy, a nawet lubić to robić i cały czas popełniać ich więcej na coraz to nowe sposoby. Ale najważniejsze, by je szanował. Doceniał ich wartość. By o nich pamiętał.

Dla mnie bycie erudytą jest mało. Szkoda tylko, że wielu jednak zadowoli się być dyletantami...

Przyglądam się Tobie
Z daleka, ukradkiem

Zaglądam gdzie parzysz
I takim małym przypadkiem

Widzę Twoją wyciągniętą dłoń
A na niej motyl, który się gramoli

Pytam się siebie: „ale jak?”
Dlaczego on się nie boi?

Bo przecież bać się
To sens naszego życia

Przecież każdy się boi
Czy tylko boję się ja?

Rań
Wbijaj nóż w plecy
Syp piachach w oczy
Rzucaj kłody pod nogi
Ale tylko bądź…

Bo teraz co mam?
Każdy oddech boli
A gdy zamykam oczy
boje się, że nie otworzę...

Bo po co?
Bo na co?
Bo dla kogo?
Gdy dla siebie nie warto…

Nie martw się o mnie
jakoś radę sobie dam
może czasem jest gorzej
ale nigdy nie będę sam

Może czas gdzieś odejść
Dalej niż by się chciało
I gdybym miał przestać iść
Nie mógłbym, bo to się już stało

Raz pomyślę tylko o sobie
Ale gdy będę tam daleko
Czasem pomyślę o Tobie
Coś wybłagam, sam pomogę…

Ale czy warto?
Może nie warto?
Chyba nie warto...
Raczej nie warto
Nie, nie - nie warto

Ech, chyba warto…
Tak, tak – to warto
Bardzo to warto
O, tak – to warto
Jeszcze jak warto

Bo warto kochać
A jeszcze bardziej
Warto być kochanym