Twórczość, Gold Fishy

- Co Ty wiesz o problemach??
- O problemach wiem tyle, ile o Tobie, bo Ty jesteś moim największym problemem.

Kocham twoje ręce
kiedy
prócz gładkiej szarej kierownicy
trzymają ze spokojem
także nasze życia
kocham
kiedy jedną z nich
trzymasz przy uchu telefon
by dzielić z kimś
kto jest daleko
tą samą chwilę co ze mną
kocham
gdy nie patrzysz na drogę
śmiejesz się
gdy klaszczesz
odnośnie kontekstu rozmowy
kocham
kiedy - zamiast na ulicę
patrzysz na niebo fioletowe
kocham
gdy zmniejszasz granicę
dzielącą nas od śmierci
o sto czterdzieści
kilometrów na godzinę

kocham tak mocno
że te ręce nie zabłądzą
że nie drgną
gdy nie trzeba
że oczy w porę
spojrzą na ziemię miast w niebo
kocham
bo wtedy one
nie mogą inaczej

- i nikt nie wie
ile ta miłość dla nas znaczy

To ciało które widzisz
to tylko dodatek
do wiatru co wieje w mojej głowie
do wody co czasem
wymyka się spod powiek
do ognia co we wnętrzu płonie
do tego co nieokreślone

złap mnie za rękę
podzielę się z tobą moim ciepłem
w oczy mi spójrz
zobaczysz krainy odległe
pełne marzeń, obłoków i mórz

a ja szeptem
opowiem ci o pomarańczowym niebie
pełnym światła
o nadziei co zwykle niełatwa
o zapachu deszczu
delikatnej pajęczynie
płynącej w powietrzu
i myślach które szeleszczą
nad ranem
płynąc po kartce białej
ode mnie dla ciebie
nieśmiałe

Zła kobieta

Jak Pan Bóg dopuści co złego
dobrego coś zawsze też daje -
ciężki ci miała charakter
lecz lekkie obyczaje!

Uśmiech na moich ustach
czai się jak kot
którego głaszczesz spojrzeniem

czekasz
widzę to
nie chcesz go wystraszyć

w końcu
wyciągasz rękę
moje myśli zjeżone ze strachu
choć oddech
już łasi się do palców
nie wiem co robić
poddaję się

pieszczota
przebiega delikatnie przez popołudnie

mruczę.

Boimy się starości
włosów jak firanki na święta wieszane
schodów co tak nagle
przeszkodą się stały

Boimy się starości
i niezrozumienia
odbitego w lustrze
starego spojrzenia...

Nie bójmy się, przyjdzie
zawsze nazbyt szybko
jak za lat dzieciństwa
śmierć po złotą rybkę

Nie bójmy się, starość
nie wyczekiwana
to wszak tylko młodość
przeterminowana

Żyjesz! - Krzyczy czerwono
I gorąco
Tłukąc się pod skórą
Czasem uwalnia się
Rozkwita
Cierpisz - szepce wtedy
Kochasz - Śmieje się
Czkawką serca
Na widok jego uśmiechu
Czasem rozum śpi
Słowa chowają po kątach
Ona nigdy nie cichnie
Jesteś – jesteś – jesteś
Czujesz – czujesz – czujesz
Bez wytchnienia
Idź dalej, jak ja -
nuci w skroniach
słyszysz??

Słuchaj uważnie
swojej krwi

Czuję samotne piękno mojego ciała
Czuję moje włosy rozsypane płomieniem po poduszce
Przygryzione wargi zastygłe w niedokończonej słodyczy
Palce skulone, nierozkwitłe spełnieniem
Gładką ciepłą skórę wołającą o twój odległy dotyk

Moje ciało
Jak obraz w zamkniętym muzeum
Którego nikt nie podziwia
Nie żyje –
Trwa

Wpływ współczesnej kultury masowej na odbiór klasycznych dzieł sztuki: słuchasz oratorium Haendla, a przed oczami masz Worms'y.

(refleksja z wykładu - Historia muzyki)

Ten pocałunek był w mojej samotności tym, czym jest łyk wody w środku gorącego dnia.

Nie wpadłam tylko na jedno – że woda może być zatruta.

Ludzie pytają:
Czemu tylko o miłości?
To nudne –
Oczy
Uśmiechy
Drżenia
Ciał i dusz
Ogień
Kłębki myśli rozwichrzonych
Nihil novi.
Patrzę ciemno
Uśmiechem koloru czerwonego wina
Pytam:
O czym mam pisać
Jak nie o sercu bijącym
Które wyrywa się
Rytmicznie
A jednak zawsze inaczej
O czym jak nie o nim
Co zna mnie najlepiej
O czym jak nie o myśli jego
Najnatrętniejszej
Co napędza je do biegu?
Muszę – mówię
Ab Iove principium