-Powiedz coś- nic nie mówi. Otwiera usta w taki sposób jakby chciał, ale nie mógł.
-Spójrz na mnie- nie patrzy . Spogląda tylko gdzieś, gdzie nie sięga mój wzrok.
-Przytul mnie- nie przytula. Ramiona ma silne jak głaz, ale nie tym razem.
-Pocałuj- Całuje. W taki sposób, który uświadamia mi, że to ten ostatni pocałunek.
Słyszę jęk, westchnienie i ulgę.
Tak, przyszła.
Czekał na nią.
Powitał ją słowem, wzrokiem, uściskiem i pocałunkiem,
Który powinien należeć do mnie.
Przynajmniej teraz jest szczęśliwy.

Człowiek stara się być dobrym i zawsze zostanie kozłem ofiarnym, a jak się zbuntuje i zacznie być tak wrednym i nieludzkim jak inni, nic się nie zmienia. Jedynie pojawiają się wyrzuty sumienia jako dodatek ekstra. I gdzie tu sprawiedliwość ?!

I wystarczyło, żeby wziął mikrofon do ręki i niewidzącymi oczami zaśpiewał Dżem. Zawładną mną w taki sposób, w jaki nie udało się to nikomu!