Stanął mi kiedyś na drodze anioł,
powiedział: "Popatrz - Otwórz serce".
Wyśmiałam go - poszłam dalej...

Stanął mi kiedyś na drodze kamień,
powiedział: "Nie deptaj* trawy".
Wyśmiałam go - poszłam dalej...

Stanął mi kiedyś na drodze słowik,
powiedział: "Zatrzymaj się, zamilcz i posłuchaj".
Wyśmiałam go - poszłam dalej...

Stanął mi kiedyś na drodze dąb,
powiedział: "Chcesz przejść? Zetnij mnie i zabij".

Wyśmiałam go... I z tej piekielnej ludzkiej dumy - poszłam dalej...

* tak wiem, że takie słowo nie istnieje :) Miała być to "odmiana" słowa "deptać".

Fabrycznie Doskonała – tykała jak bomba.

Fabrycznie Doskonała –topiła się w łzach…
-krwawiła od wewnątrz;
-miała dość!

Fabrycznie Doskonała – wybrakowana bomba.

Fabrycznie Doskonała – nabrała w usta za dużo doskonałości…
-udusiła się własnymi chęciami;
-dławiła się przez zaszyte obowiązkiem usta;
-krzyczała i milczała zarazem;

Fabrycznie Doskonała – zużyta bomba.

Fabrycznie Doskonała – wybuchła siejąc zniszczenie…
-spłonęła przez własną naiwność;
-uwięziona w klatce swej bezradności;

Fabrycznie Doskonała – zasnęła…
-odcięta od możliwości.

(nawiązuje do więźniów z obozów koncentracyjnych)

Bezinteresowny gentleman w biało-czarnym garniturze.
Towarzysz w niedoli.
Elegancki senior z butonierką i różą.
Elokwentny, mądry mówca z wydziału zdarzeń;
Biedny, bo nic nie posiada na własność;
Bogaty, bo wciąż zdobywa doświadczenie.
Bezdomny – na łasce morderców;
Głodny – obrzucany ścierwem;
Spragniony – pojony kłamstwem upitych.

Pozbawiony duszy, ciała, woli i człowieczeństwa…
Wciąż pilnuje by nie wycięto mu serca…

Narysuję Ci na kartce ptaka,
Będzie wolny – poznaj Narodów Mesjasza.
Choć się wyzwolił to nosi kajdany…
Choć cierpi, to za Ból ma brata…
-Spójrz Dziecię – To Orzeł…

Narysuję Ci na kartce różę,
Będzie krwią oblana – poznaj Życia Córę.
Choć zwiędła, w mych oczach piękna…
Choć kłuje, to ją kocham…
-Spójrz Dziecię – To Polska…