Twórczość, Freedom:*

Moje życie było krótkie
zaledwie dwudziestoletnie.
Wypełnione złem i rozpaczą,
Głuchą ciszą, od której nie ma ucieczki,
Piekłem za życia,
Cierpieniem, które nigdy się nie kończy.
Chciałam uciec, zapomnieć.
POSTANOWIONE
Jak najłatwiej, jak najszybciej:
sznur przytwierdzony do sufitu,
czy opakowanie leków,
może szkło, żyletka.
Jak umrzeć szybko i bezboleśnie?
A potem co?
Stwierdzenie: "Zgon",
cztero ciasno zbite deski,
katafalk,
zimna ziemia.
A tam gdzie?
Niebo, piekło, czyściec?
Czyściec
Znów cierpienie, ból.
Ale niechce już żyć!
Już!
KONIEC!

Przez ciemne ulice,
przez mroki starych miast.
Podąża ku światłu,
by zgasić jego blask.

To ona niszczy życie,
dotrze do każdego z nas.
Wchodzi do naszych mieszkań,
do serc i do chat.

Niszczy współczucie,
miłości gasi blask.
Przepełnia serca strachem,
zasiewa pyche w nas.

Czy wierzysz w los?
Ten w gwiazdach zapisany,
co wiedzie nas, prowadzi
wprost do niebieskiej bramy.

Czy można los oszukać?
Odnaleźć nowe tchnienie,
śmiejąc się śmierci w twarz
oszukać przeznaczenie.

Czy można dalej żyć?
Wciąż przed nim uciekając,
zaszyć się w ciemny kąt,
powoli umierając.