Twórczość, Free_thinker

Zniknęły już z oczu betonowe lasy
Za horyzontem już tylko nieznane
Zamilkły odgłosy, zamarły hałasy
Widać jedynie błękity falowane

Zamykam oczy w spokoju błogim
Nie lękam się ani fal, ani sztormu
Nie tęskno mi za stołem drogim
Nadzieja mi zamiast pokarmu

Betonowy Babilon płonie
W górę unoszą się smugi
A rozwścieczone słonie
Miażdżą i panów i sługi

Otwieram oczy nie patrząc za siebie
Nie lękam się już nawet śmierci
Bowiem czego szukam znajdę w niebie

Cholera, znów repetycja
Kolejny bis pieprzony!
Afektu destrukcja
Kolejny czar zniszczony!

Skoro znów jest odmowa
To mój występek, jam zawinił
Albo amora z piekłem zmowa
Czemuż ja ją sobie umilił?

Będę tam czekać, wraz ze świtem
Przy tej altanie, przy tej rzeczce
Przyjdziesz, bądź odprawisz z kwitem
Odmówiłaś, lecz czekać chcę

A w strumienia pustym dnie
Słychać było nie, nie, nie

Muzyka - bez niej nie da się żyć, czyż nie?! Na to pytanie niemal każdy z nas, niezależnie od gustów, odpowie tak samo. Budzimy się o poranku i pijemy poranną kawę przy ptasich balladach, których odgłos dobiega zza okna. W drodze na uczelnię, do pracy, gdziekolwiek.. chętnie towarzyszy nam radio, bądź jakiś bardziej nowoczesny odtwarzacz muzyki. Jadąc autobusem, nawet gdy nie mamy ochoty, słyszymy cichutkie dźwięki ulatujące się z głośników. Muzyka jest wszędzie wokół nas, wydobywa się z przyrody, bądź z różnorakich tworów ludzkiej myśli technicznej. Dzieciństwo przepełnione jest muzyką, wiek nastoletni również - wyobrażacie sobie imprezę bez muzyki? Sytuacja pozostaje niezmienna nawet w miarę upływu czasu, gdy przybywa nam lat, gdy pracujemy, podróżujemy, odpoczywamy - nawet podczas mszy słyszymy [...]

Twardowski powiedział kiedyś: „jest taka miłość, która nie umiera, choć zakochani od siebie odejdą” – dla mnie taką miłością jest Ojczyzna. Ilekroć bym nie wyjechał za jej krańce, zawsze odczuwam niekończącą się nostalgię. Zawsze tęsknię za rodzimą mową, naszą kulturą, za naszymi tradycjami, za ziemią, za którą nasi przodkowie oddali życie. Jeśli ktoś, kiedykolwiek, gdziekolwiek zapyta Was za co kochacie Ojczyznę – odpowiedzcie mu cytując P.Coelho „Kocha się za nic. Nie istnieje żaden powód do miłości”, ponieważ „prawdziwa miłość zaczyna się tam, gdzie niczego już w zamian nie oczekuje” – jak to mądrze ujął Antoine de Saint-Exupéry. Przyszło nam żyć w dość wygodnych czasach, nie ciąży nad nami widmo wojny, lecz musimy pamiętać o tych, którzy walczyli za ojczyznę oraz [...]

W niebiosach gdzieś z dwieście lat temu
Została wybrana człowiekowi pewnemu
Duszyczka, co ponad miarę była leniwa
I od tego zaczęły się dziać nie jedne dziwa

Jak co dzień, niebiańska loteria dusze wybrała
By Boska siła je do jutro na ziemię posłała
Wyznaczono każdej godzinę podróży
Ta dostała na szóstą rano, źle to wróży

Szczęśliwa i wesoła duszyczka była
Spakowała się prędko, zęby umyła
A skoro było czasu jeszcze godzin kilka
Zrobiła sobie drzemkę, na chwil kilka

Duszyczka farta miała, bo gdy trzecia minęła
To prawie ze swej chmurki się nie zsunęła
Delikatna była, mogłaby się połamać
I zabluźnić kończąc werset na „mać”

Na niebiańskich zegarach piąta wybiła
Lecz leniwa dusza nadal się nie obudziła
Minuty mijają, czasu jest o [...]

Dumnie maszeruje
Hymn śpiewając
Do Nieba wędruje
Ziemię opuszczając

Prawdziwa brytyjska dama
Co socjalizm przezwyciężyła
Na łono Abrahama
Dziś z dumą wyruszyła

Wolności promotorka
Wybitna ideolog prawicy
Prawdziwa bohaterka
Pogromczyni lewicy

Odeszła do świata lepszego
I zasiądzie po prawicy
Boga - pana naszego,
Jezusa, i Marii dziewicy

Zasiądzie tam, gdzie duszyczki
Dobrych ludzi pieśni śpiewają
I grają wesołe, barwne muzyczki.
W tej chwili właśnie ją witają

Wieczne odpoczywanie racz dać Panie
Margareth Thatcher - Żelaznej Damie,
A światłość wiekuista niechaj jej świeci
Na wieki wieków, amen.

W uwięzi jak nuta w takcie
Co uciec prędko by chciała
Lecz jak wiatr zakuty w maszcie
Jej moc galerę niewoli pchała

W klatce jak słowik
Śpiewa o poranku
Gdy skrzywiony łodzi lik
Cofając woła: ratunku

Dawniej hasała na stepach
Dzisiaj na polu orze
Dawniej po leśnych jarach
Dzisiaj już nic nie może

Zamiast nauczyć miłości
Wedle ich powinności
Znaleźli nasze słabości
I sprawili przykrości

Zamiast nauczyć miłości
Pokazali szlak samotności
Otulili szalem boleści
Otruli gazem dwulicowości

Amor, Eros, miłości aniołowie
Czy jak tam kto ich sobie zowie
Pastiszując Tuwima z krzykiem na całą chałupę
Oznajmiam już im: Całujcie mnie wszyscy w .... !

Być jak on, bohaterem etosu
Opiewanym przez poetów świata
Paletą pieśni pełnych patosu,
Być jak on, zdolnym do czynów wielkich,

Zdolnym do oddania życia swego
Ginąc w krwawym boju od szabli
Dla wolności kraju ojczystego.
Takim właśnie chciałbym być człowiekiem.

Być jak on, odważnym wojownikiem,
Ułanem, co z szablą na koniu.
Husarzem, co kresów jest strażnikiem.
By być jak on – takie me marzenie

Boję się jednak próby odwagi,
Mam obawę, że mogę jej nie zdać
A jeśli wywieszę białe flagi?
Bo któż wie na ile jest waleczny?

Ciągle mówię sobie żem patriotą,
Że w bój bym ruszył w pośpiechu,
Boję się, nie wiem czy z ochotą
Do boju z szabelką bym ruszył

Mnie próba może tylko upewnić,
Zaś mu pewności nigdy nie brakło.
On bez krzty strachu ruszał wroga bić,
Dlatego być jak on – mym marzeniem.

Zawistne myśli, czyny równie podłe
Płomienne pragnienie, zawiść wężowa
To jest owa choroba kainowa
To uczucie jakże bardzo przebrzydłe

Na czole już znamieniem naznaczony
Na łono Abrahama brata wysłał
Dlatego na głowie ta krwawa szrama
Pragnął zwycięstwa, został zwyciężony

Zawiści demony nas oblegają
I Taranem grzechu bramę szturmują
Jeśli się przedrą życie nam zrujnują

Być jak on – chęć ta czasem zawiść rodzi
Wtedy ją zwalczaj, nie możesz się poddać
Bo jak Kain – mordercą możesz się stać

By wieczór ten był bez telewizora
A kolejny poranek bez kacora
By noc dzisiejsza była świetlistą
Spełnienia postanowień pełną listą
Zabawy aż do ranka białego
Oraz umiaru alkoholowego

Te życzenia są dla Was, moi mili
Byście Nowy Rok szczęśliwie uczcili