Twórczość, fobia28

Chodź, razem poszukamy Twojego małego rozumku, który zgubiłeś, gdy dla mnie skrawki ziemi obiecanej, w całość składałeś zachłannie.
Chodź, razem poszukamy mojej małej obawy, którą zgubiłam, gdy patrząc na Ciebie, ziemi obiecanej już nie potrzebowałam.

Wrócił.
Wiedziałam, że wróci.
Przecież kocha...
płomieniem najczystszym,
sercem przejrzystym,
miłością na wieki.

za mało życia w mych prozach
za dużo uczuć nadziejnych
za mało mnie w mej poezji
za dużo chmur niesłonecznych
dni z Tobą za mało
bez Ciebie zbyt wiele
i nicość i pustka
w mym świecie niechwiejnym
snu przygnębiają
rozmywa się coś
bez nazwy pod oczyma
twa słowa mijające
bezdźwięczne w czynach
nie odchodź najdroższy
nie tędy, nie teraz
świat zatrzymaj
bym na wieki z Tobą była

Dziękuję Ci za noce, podczas których łzy niczym warkocze wiązanek księżycowych- uciekały pochopnie.
Dziękuję Ci za słowa, które jak święta krowa stały na mej drodze-uparcie.
Dziękuję Ci za marzenia jak wierzenia ateistów nieprawdziwe- niegdyś zniszczone.
Dziękuję Ci za pocałunki, niczym trunki kochanek niewiernych z mych ust wypite- przymusem.
Dziękuję Ci za gwałty na emocjach, za której kiedyś zmuszona będę Cię rozliczyć.

Dziękuję za skrawki nieba, które mi z uśmiechem darowałaś.
Dziękuję Ci mamo, że robisz to nadal.
Dziękuję za wiarę, za siłę, uczucia.
Za te lata gdzie kłótnia- wyrazy współczucia.
Córkę masz złą, mamusiu najlepsza
Najważniejsze, że kocha.
Nie liczy się reszta.
Przepraszam za słowa, które darowałam Ci w gniewie.
Z twe łzy niewinne,
Przepraszam ja Ciebie.
I mamo najdroższa znasz mnie jak nikt inny
odkrywaj ze mną nadal świat, dbaj o dom rodzinny.
Dziękuję, ze wierzysz i ufasz mi nadal
i za twe kazania
tysiące nie-syzyfowych działań.
Dziękuję ci jeszcze, że jestem jak Ty.
Powiem więcej coś
kocham Cię mamo najbardziej na świecie.

Piszę pod datą, a czas bym cofnąć chciała.
Narzekam na miłość, choć potrzebuję jej od zaraz.
Ludzi nie lubię, a samotnością gardzę.
Żyć sama nie umiem, lecz innym dobrze radzę.
Paradoksalnie się zmieniam,
gdy za oknem wiosna,
imię moje niezmienne,
wypowiedź je
STOKROTKA.

W Jego oczach, zdaje się, jesteś wcieloną doskonałością.

* za pamięci.

Mogłabym całymi dniami wpatrywać się w Twoje oczy. Późniejszymi wieczorami codziennie podawać Ci pilota, kapcie, piwo. Mógłbyś nieustannie wypatrywać mnie w oknie, myśląc kiedy powrócę i będę Twoja. Moglibyśmy być szczęśliwy, bawiąc się w bogów, wzajemnie spełniając marzenia.
Mogłabym też mówić Ci ciągle, że wiara czyni cuda, a miłość przezwycięża wszystko. Mógłbyś zamykać mi oczy, bym nie patrzyła z przerażeniem, jak matka zabija matkę. Moglibyśmy bronić się wzajemnie i chronić przed nicością, idą w piękną przyszłość...
Wolę zamiast tego zgrywać zimną sukę, przechodząc obok Ciebie spojrzeć w drugą stronę. Wolisz natomiast siedzieć bezczynnie, widząc jak konam i spadam. Wolimy być dla siebie nikim, nie znaczyć nic, kochać z daleka.
Przyrzeknę, że będę dzielna. Przyrzekniesz, że będziesz dobry. Przyrzeknijmy być uczciwi w stosunku do tych uczyć, które każde z Nas skrywa w sobie, choć nie czuje zagrożenia.
Zapomnę o Tobie. Zapomnisz o mnie. Zapomnimy mijając się, spojrzeć sobie w oczy...