Twórczość, feelin

Otwierasz oczy. Próbujesz zapłakać. Ból. Próbujesz się odezwać. Ból. Złościsz się. Także ból. Kiedy w końcu chcesz się zaśmiać. Znów straszny ból. Jedyne co możesz, to starać się nie czuć. Masz kamienną twarz, a w twoich oczach jest wszystko i - ból.

Na sali pooperacyjnej.

Trzymam pasek od torebki tak mocno, że wbijam sobie paznokcie w dłoń. Ściskam poręcze, gniotę reklamówki. Staram się złapać rzeczywistość, dotknąć czegoś, co jest prawdziwe. Aż tak mnie zniszczyłeś...
Nie dzwoń. Ze mną wszystko w porządku.

Powiedzenie: Nie martw się,to minie, będzie następny, znów kogoś pokochasz, sprawdza się w 99%. Ja znalazłam się w tym 1%. On też.

Wyszedłeś, a ja nie mogłam się poruszyć. Ból był tak silny, że traciłam oddech.
Nie chcę Cię więcej zobaczyć, bo boję się nawrotu bezdechu. Mam dopiero 23 lata, jak mam sobie zaplanować życie, jeśli oboje wiemy, że to właśnie powinniśmy być My. Dlaczego do cholery zająłeś całe miejsce w moim sercu? Dlaczego ja wciąż jestem w Twoim? I dlaczego spotkało nas już tak dużo? Za dużo, by uczucie wystarczyło...

Za dobry kontakt z pracownikami i wieczny uśmiech na twarzy, została uznana za pracownika o niskiej wydajności

Podczas operacji na otwartym sercu, lekarze mocno się zdziwili widząc na nim ślady Twoich stóp...

To był znak, że istniejemy dla siebie. Nieistotne czy kiedyś się pomylisz i odejdziesz, a ja zostanę bez Ciebie. Wiem, że wtedy jako jedyna na świecie będę miała tę iskrę, ten błysk w oku - ślad przeznaczenia.

Strach.

Odeszłam.