Twórczość, Fantazyjna:)

Przycupnę znów przy tym starym kominie, na tej starej pradziadkowej skrzyni,tuż obok szamotu.
Odsunę dekiel haczykiem tak jak Ty to zawsze robiłaś. Dorzucę drwa i zacznę nucić wojskowe piosenki.
Tak pięknie mimo Twych osiemdziesięciu -paru lat Babciu.
Ulepię kluski na parze i zacznę mówić, że znów schudłam i trzeba mnie dokarmić.
Nauczę się jak dziergać i robić serwetki Twoimi dłońmi.
Upnę włosy i pomoczę wodą, bo przecież nie lubię wystających kosmyków.
Zrobię mi herbaty, takiej najlepszej, w szklance z koszyczkiem i talerzykiem.
I to wszystko jeszcze zrobię tak jak Ty- Babciu robiłaś, kiedy ja Cię odwiedzałam.
Zawsze będę pełna wigoru i energii pomimo zmęczonego serca i bólu starości.
Ty zawsze miałaś 18 lat.
Do momentu kiedy odeszłaś.
Wtedy tylko odrobinę się postarzałaś, lecz ta ukochana zmarszczka była już ostatnią.
Zawsze będę tęsknić za tymi oczami, których nie będzie mi dane już ujrzeć.
Dziękuję,że mogłam Cię poznać i kocham Cię tak bardzo jak Ty kochałaś mnie.
Wiem, że i tak mnie pilnujesz, tylko jesteś trochę dalej niż zwykle.

Czas mija.
Ludzie rodzą się i umierają.
Prawo dżungli nadal obowiązuje.
Tylko Ty.
Przyszedłeś i jeszcze jesteś, i odejść nie chcesz.
Zapierasz mi dech w piersiach swoją obecnością przy mnie.
Każdego ranka mogę na Ciebie spojrzeć i wtedy mówisz mi, że chcesz być jeszcze bardziej niż wczoraj.
I kochasz, choć moje serce nadal w to trochę nie wierzy, że można aż tak kochać.
I samo kocha jak dziecko- szczęśliwe, że ma nowy dom bo stary spłonął w pożarze.
I nauczyłeś mnie tego, Ty, mój Aniele Stróżu.
Absurdem jest fakt, że przez całe moje życie byłeś tak blisko,
a połączył nas ból i cierpienie dusz.
Plątanina słów, myśli, nie-przypadków, gestów przypomniała mi, że życie może być piękne.
I jest, cholera jest! Jak nigdy wcześniej.
Czasem wydaje mi się, że wszyscy się na nas gapią jak na kosmitów, bo przecież jak można być tak zadowolonym z życia, to prawie niemożliwe.
Ale tylko we dwoje, czy fizycznie, czy myślami, lecz we dwoje.
W pojedynkę byłoby jak w pożarze.
Dla nas nie istnieje przeszkoda nie do przejścia.
Bierzesz mnie na plecy i razem ją przeskakujemy.
Razem.
Nie ważne gdzie.
Razem.
Już zawsze. bo bez Ciebie nie ma już mnie.

Po co nam mowa kiedy w szepcie odpowiedź?
Po co nam mądrość kiedy w głowie szaleństwo na miarę wariata?
Po co nam wzrok kiedy dotykiem rysujemy mapę świata?
Po co nam nam grzech kiedy w myślach spowiedź?
Po co nam czas kiedy w jednej dłoni mamy cały świat?
Po co nam oddech kiedy serce już nie nasze?
Po co wspomnienia skoro nic się nie kończy?
Po co ja skoro Ty jesteś we mnie?

Bo to co dla nas jest wulkanem niszczącym wszystko co spotka na swojej drodze, dla innych jest tylko dziecinną zabawką, nic nie znaczącą i nie wartą dłuższej uwagi.
Kiedy chcemy wyrazić siebie poprzez słowa, ktoś zakleja nam usta.
Kiedy próbujemy być światłem pośród ciemnej masy, ktoś ukrywa nas za kotarą.
Podczas gdy próbujemy stać się kimś, o kim warto będzie porozmawiać przy wieczornej herbacie, nagle ktoś nas ostro krytykuje, zrównuje do parteru, byleby tylko nie wychylić się zza rogu.
Dlaczego?
A dlatego, że ludzie boją się oryginalności. Wolą tkwić w martwej materii, wegetować i za samorozwój uznawać poznanie nowego artysty muzycznego czy ujrzenie nowych prac w galerii sztuki albo przeczytanie durnej książki sławnego pracza-mózgów.
Jesteśmy jak zaprogramowane maszyny, każda tak samo, tylko jeden cel- sukces, który pozwala tym wyżej być obrzydliwie bogatym a nam pozostawi niedosyt zmarnowanego życia.
"Człowiek człowiekowi wilkiem" coraz bardziej nabiera sensu....

Przecież świat miał być dla nas.
Dla nas stworzenia żyjące, martwe i wyimagowane.
Przypuszczenia były inne a inaczej wszystko się skończy.
Tlące się żarem marzenia nie wybuchną pożarem,
jeśli nie zaczniemy od początku i początku nie zmienimy.
A to co nam dzikie, sami nie oswoimy.

Tajemnice kobiecego ciała bywają zaskakujące.
Wszystko zależy od tego, kto próbuje je odkryć i jakich metod ku temu stosuje.

Bo czymże jest piekło w porównananiu do życia na Ziemi ?
Niczym innym jak "seven eden"...

Przytomnie zabieram duszę do innego świata-
świata z kolorowych gazet, bajek i opowiadań.
Choć na chwilę zostać gwiazdą w blasku fleszy.

Zaczarowana intensywnością czerwonych dywanów,
niczym diva stąpam delikatnie,
oczami, nie potrafię odgadnąć tożsamości tysiąca twarzy

W pięknej sukni, jestem niczym królewna.
Nie obchodzi mnie czas, który mnie otacza.
Liczy się blask, w którym jaśnieję niczym gwiazda.

Krok za krokiem, a ja nawet nie wiem gdzie mam iść.
tłum ludzi prowadzi mnie gdzieś, nie wiem gdzie,
sen, to sen, ale jakże piękny.

Bez zastanowienia wchłaniam drobinki sławy, jak poranny liść otula rosę.
Złote włosy, złota biżuteria, to wszystko jest takie magiczne,
ocean możliwości całkowicie mnie pochłania.

ale, czy gwiazda może żyć wiecznie w takiej idylli?
przecież nic nie trwa wiecznie...czar pryska.
I budząc się w swoim miejscu, nadal jestem sobą,
nadal jestem gwiazdą,
bo przecież każdy z nas jest gwiazdą, każdy jest wyjątkowy
i nie ważne czy na czerwonym, czy na "babcinym" dywanie
tak samo możemy kroczyć wśród blasku Słońca - które daje nam-
możliwość życia według własnego,a nie filmowego scenariusza.

Nie przestawaj stąpać po kruchej tafli lodu
Adrenalina niech karmi Twą krew
Młodości bierz całe garście aż do cna
Przypominaj tylko to co najlepsze stworzył czas

Nie wierz,że życie w nostalgii codzienności jest bezpieczne
Bezpieczeństwo to dla każdego pojęcie względne
Nie można być bezpiecznym pośród jednokolorowych ludzi

Zacznij oddychać czymś co przypomina ciemną chmurę
Nie bądź czysty, czystość jest dobra dla aniołów
A przecież to nie ten świat...

Przymrużone oczy widzą więcej niż ten na oścież otwarte
Bądź przeciwko, za i pomiędzy
Nie bądź idealny bo to cecha dla bogów...

Słuchaj czego chcesz, filtruj słowa ludzi
na te które chcesz usłyszeć i na te których wolisz uniknąć
Nie akceptuj sarkazmu i obelg, bo nikt nie ma prawa oceniać innych, skoro nie potrafi ocenić sam siebie...

Balansuj na krawędzi, nie śpij nocami bo po co tracić chwile
Zacznij budować fundamenty marzeń,
Odrzuć zazdrosnych ludzi i bądź sobie przewodnikiem
Jak pielgrzym na pustyni dążący do oazy...

Leć jak najwyżej, nie dotykaj ziemi,
bo przecież to zbyt prymitywne dla ludzi, którzy są kolorowi
pośród reszty szarości...

Kiedy stajesz przed wyborem i nie wiesz co będzie lepsze dla kogoś - lepiej pomyśl co będzie lepsze dla Ciebie...