Twórczość, Ewelaewelisia

Poprosiłam wczoraj Boga o to, by zajął kimś wyjątkowym wolne miejsce w moim sercu. Niby nic takiego, małe kiwnięcie palcem, dla mnie jednak cały świat. Wtedy zdałam sobie sprawę, że dla 7 miliardów innych dusz całym światem może być wygrana z chorobą, uwolnienie się od wojny rozgrywanej za zabitym oknem, woda, dziecko, którego wcześniej nie udało się spłodzić, zobaczenie kolorowego świata, gdy wcześniej widziało się tylko ciemność. Jedno kiwnięcie palcem potrafi zmienić wszystko, jednak to jeszcze nie moja kolej, mam czas by docenić to co mam, wtedy mogę dostać cały świat.

Za rękę mnie weź, poprowadź gdzie chcesz,
na szklany parkiet do tanga się śpiesz.
Bądź moim dniem gdyź nocy się boję,
bądź ciepłym tchnieniem co mrok rozwieje.
I wodą się stań na pustynnym wybrzeżu,
i krokiem sie sław doskonały tancerzu.

Jeszcze kiedyś zatęsknisz .. jak ja tęsknie nocy każdej
i pomyślisz, podczas gdy ja już zapomnę całkiem.
Nadzieja stanie się Twoją siłą, wiara ostoją
miłość osłabnie, będąc moją aortą.
Mam Cię na myśli, na końcu języka,
tkiwsz w mojej głowie, non stop, nieustannie
śledzisz we śnie, na ulicy, samotnie..
jesteś tuż za mną, tuż, lecz nie tak dokładnie,
jak o to się modlę.
Jesteś bohaterem, ideałem, idolem,
lecz to ja walczę, idealizuję, ‘guru’ z Ciebie robię.
To ja bitwę przegrywam, ponoszę klęskę, kapituluję,
a Ty nawet nie wiesz, co wokół się dzieje.
Przykro mi, i głupio
i śmiesznie się czuję, lub śmieszna jestem,
bo czy to miłość ?! Już sama nie wiem.
Zamykam ten rozdział z białą flagą na ostatniej stronie
podobnie jak wcześniej, ten któryś raz dosłownie..
Do zobaczenia kiedyś, niech nam się wiedzie, osobno
widocznie tak dla nas jest lepiej.

Przyjaźń to jedna dusza w kilku ciałach, miłość to dusza podzielona na dwa, idealnie pasujące do siebie serca.

Jedna chwila, spędzona
Z Tobą pokonuje prędkość światła
Bez Ciebie trwa dłużej niż wieczność.

Jesteśmy po dwóch stronach mostu, na jednym brzegu ja, Ty na drugim jego końcu/
Zbyt daleko nam do siebie, zbyt daleko by dosięgnąć serce sercem.

Krok w krok podążaliśmy razem.
Gdyby wtedy powiedział, że wkrótce odejdzie
Pewnie byłoby mi łatwiej
bądź zwariowałabym wcześniej.