Twórczość, Ewa B.

Jest wieczór. Siedzę na schodach wejściowych do leśniczówki i całą sobą przeczuwam, że ten wieczór i ta noc - będą niezwykłe.
Moje serce czuje, że się zbliżasz, chociaż rozum w to wątpi. Przecież przez tyle lat, nie wierzyłam w twoje istnienie. W te wszystkie opowieści o dwóch połówkach jabłka. Serce już wie, oczy nie wiedzą jeszcze, jak wyglądasz. Zbliżasz się. Powoli z mroku wyłania się twoja postać , twoja twarz. Trudno uwierzyć w to, co widzę. To ty ? Deja vu. Wtulam się w ciebie. Pachniesz jaśminem i snem, wieczorną rosą i bzem. Pachniesz brzozą płaczącą i leśnymi dzwonkami. Pachniesz ! Mówię , kocham cię , ale ty o tym wiesz. Patrzę w twoje oczy. I choć wcale nie są niebieskie, mają w sobie coś z głębi lazurowego śródleśnego jeziora. Tę samą przejrzystość, która sprawia, że widzę dno twojej duszy. Jaśnieją w niej małe kamyki, oblewane od czasu do czasu potokiem łez. Ponad nimi fruwają kolorowe motyle i ważki. Każde mrugnięcie powiek powoduje trzepot ich skrzydeł. Przymykasz oczy, milkną skrzydła owadów. Wokół nas i w nas cisza. Nie słychać nic prócz myśli, które ulatują i krążą nad naszymi głowami, jak ptaki - wolne i szczęśliwe. Mówisz, kocham, ale ja o tym wiem. Przytuleni, siadamy na spowitych wieczornym zmierzchem schodach. Ponad nami jaśnieje niebo roziskrzone miriadami gwiazd.

Kwarantanna, to jest taka dziwna panna,
która lubi siedzieć w domu
i zbytnio nie przeszkadzać nikomu.
Czasem poleży na kanapie,
ale zaraz wstaje, bo się boi, że coś złapie,
że utyje i się zasapie,
jak ta lokomotywa - będzie ledwo żywa.
Buch, para w brzuch !

Nie w głowie jej spacery ani wyprawy do lasu.
Nie lubi też hałasu o nic
ani burzy w szklance wody.
No, chyba, że ma ku temu ważne powody.
Wtedy kwasi się, burzy
i siedzenie w domy ją nuży.

Tu z pomocą przychodzi głos Pana Barcisia,
który kwarantannę skutecznie wycisza.
Gdy go słyszy, ciężko dyszy i nieomal omdlewa
i powłócząc nogami, ledwo człapie ku swojej kanapie.
I na wpół zemdlona wzdycha :
Ach, ta koszula kolorowa,
wdzięcznie nad tekstem pochylona głowa...
No i muszka śmigła, zwinna,
codziennie przysiada inna.