Twórczość, estrella_

Ludziom wydaje się, że jeśli zadadzą tysiące pytań i dostaną na nie odpowiedzi, poznają kogoś. Ale tak nie jest. Żeby kogoś poznać, trzeba ze sobą przebywać, rozmawiać o najbłahszych sprawach, razem milczeć i trzymać się za ręce, żeby po chwili razem wybuchnąć śmiechem lub płaczem... To jest prawdziwe poznawanie. Nie da się poznać człowieka przeprowadzając z nim wywiad.

Lubię przygryzać wargę, przygryzać wargę aż do krwi, a później z satysfakcją czuć metaliczny smak zmieszany ze słonymi łzami. To działa jak terapia odwykowa. Zapominam.
Powoli...

[...]

rozpaczliwie
wciąż szukam
tratwy ocalenia
choć naprawdę
nie wierzę
już w szczęście

[...]

Znów to samo, jak co roku. Życzą mi zdrowia, szczęścia, sukcesów w nauce... Ludzie! Dlaczego nie życzycie tego, co jest mi naprawdę potrzebne? Zrozumienia, chwili wytchnienia, szczerości w otaczającym świecie?
No tak. Bo najwygodniej jest powiedzieć "Zdrowia, szczęścia, pomyślności i spełnienia marzeń."
Nie wierzę już w spełnienie marzeń.

Mam ochotę uciec. Uciec gdzieś daleko, z dala od ludzi. Ludzi, których nienawidzę i ludzi, bez których nie wyobrażam sobie życia. Nie wytrzymam dłużej w tym miejscu.
Uciekniesz ze mną?

- Lubisz czekoladę? - spytałam.
- Tak, oczywiście... - odpowiedział nieco zaskoczony.
- No właśnie... - zamyśliłam się. - Z tym jest jak z czekoladą. - powiedziałam po chwili. Patrzył na mnie z szeroko otwartymi oczami. - Próbujesz raz i zaczyna Ci smakować. Masz gdzieś to, że tuczy. Jesz ją dla przyjemności, bo jest dobra i słodka. Nim zdasz sobie z tego sprawę, zjadasz całą tabliczkę - odruchowo sięgałeś po kolejne kostki. Tak samo jest z cięciem. - zatrzymałam na chwilę swój monolog. Widziałam złość w jego cudnych oczach. - Nie myśl, że się usprawiedliwiam! Mówię tylko, jak jest... - uśmiechnęłam się smutno. - Odczuwasz przyjemność, jest Ci dobrze, kiedy się tniesz. Widok rany, krwi... Lubisz to. Ból Ci smakuje. [...]