Twórczość, Emily_Insane

Nieostrożne rozwiązanie jednego problemu może stać się przyczyną następnego.

Pisarz to dziwna osobowość - z reguły niezbyt dbająca o samego siebie, poświęcająca się dla męki tworzenia. Prawdziwy pisarz musi wiedzieć, o czym pisze. Prawdziwy pisarz pozwala sobie marznąć, aby móc to opisać, zadaje sobie ból, aby zbadać jego istotę, cierpi, żeby przelać swoje uczucia na papier - słowem doświadcza wszystkiego, żeby umieć o tym pisać, ubierając w odpowiednie metafory i epitety. Pisarz też często się nie wysypia - w jego głowie nigdy nie ma ciszy, huczy tam zawsze tysiąc głosów. Pisarz to jednak niewdzięczny zawód... Mimo wszystko.

Myślę, że wejście do magicznego, zamkniętego świata książek było jedną z (naj)lepszych rzeczy, jakie mnie w życiu spotkały.

Z wieloma rzeczami w życiu jest jak z kawą - jeśli jej w porę nie wypijesz i ostygnie, nie będzie już taka smaczna.

Myślisz, Człowieku,
że wszystko Ci wolno,
żeś na wszystko od Boga
dostał pozwolenie...
Bałwochwalcze prawa
w pozłacanym glejcie
opatrzyłeś fałszywie
Niebieskim podpisem...

Łudzisz się, Człowieku -
nędzny hipokryto,
że nigdy nie będziesz
szkaradnym tyranem...
Łudzisz się, bo wiesz,
że z prochu powstałeś,
więc w proch się obrócisz
pomimo swych starań...

Szpetnogęby lalkarz
złudzenia Twe odcina,
śmiejąc się bezzębnie
w twarz Twoją, Człowieku,
I choć wciąż nie słuchasz,
idą słowa w eter:
"Nie trafisz do Nieba -
ono nie dla Ciebie..."

Na piasku nadziei
co dnia budujemy
kryształowe zamki...

Nauczono nas w życiu prostych odruchów... Wytresowano. Jak psy, którym obcięto ogony i powiedziano, że to dla ich dobra, bo bez nich będą o wiele ładniejsze i szczęśliwsze. Jak psy, które dały się uwiązać, bo uwierzyły, że potrzebują ograniczeń i bez nich nie zachowują się jak należy. Jak psy, którym nałożono kaganiec, by nie szczekały za wiele. Posłuszne salonowe pieski - oto społeczeństwo (nie)idealne...

Im dłużej coś robisz,
Tym prostsze się staje,
Racjonalne myślenie
Znaku już nie daje...

Pogrążasz się szaleńczo,
Konsewkwencji nie ma
Dla punktu zwrotnego
Marnego istnienia...

Wszystko pic.
Pic na wodę.
Szkoda tylko,
że wody tak mało.