Twórczość, elsewhere

Nigdy dla kogoś nie jesteśmy najważniejsi, jedyni, jesteśmy jedynie ludźmi, którzy z jakiegoś powodu mają w danej chwili pierwszeństwo.

Nie mówimy głośno o swoim szczęściu, skuci strachem, że pryśnie jak bańka mydlana nadziana na ostry kant rzeczywistości.

Jak piosenka może być radosna melodią, a smutna słowami,
Tak człowiek może być uśmiechnięty ustami, a smutny oczami.
Jeśli się nie zagłębisz nie dostrzeżesz.

Pozwalamy się podziwiać z daleka bojąc się, że kiedy ktoś nas dotknie szybko odkryje płyciznę wewnętrznego świata.

Szczęście w zakamarkach płuc roznosi się dymem w pęcherzykach dławiąc strachem, że przeminie.

Cali jesteśmy poszarpani kulami z słów, a mimo to odwróceni do siebie plecami, wciąż ładujemy magazynki.