Twórczość, EdiTH95

Nie wszystkie kłótnie kończą się płaczem i smutkiem,
po niektórych na twarzy gości uśmiech :)

Czasem warto wyjść poza schemat, zrobić coś niezaplanowanego, wtedy poczujesz że żyjesz ! :)

Najważniejsze to docenić drobiazgi, z których składa się życie.
Dopiero wtedy można być naprawdę szczęśliwym.

Szukając ideału często nie zauważamy, że osoba, której na prawdę na nas zależy jest tuż obok ;)

Najważniejsze to w porę ją zauważyć ;)

Bo w związku nie ma podziału na kobietę i mężczyznę... Nie tylko mężczyzna powinien robić niespodzianki, jako pierwszy wyciągać rękę po kłótni. Obie strony powinny być zaangażowane tak samo. Dla miłości powinniśmy się poświęcać.

- i mówi to kobieta :)

Na bliskim pustkowiu,
Towarzyskiego życia ,
Zaszyla się w sobie,
I wyjść nie zamierza,
Nos w karty wbity,
Nie patrzy do góry ,
Niech sobie bedą ,
Sufity i chmury ,
Uczy się...
Na tym życie polega ,
Ale wierze ,ze ma inne mniemanie ,
Niby jest sobie ,
A jednak jej żal ,
Bo tylko sobie - zostanie .
Niby ideał.

Na bliskim pustkowiu ,
Rzecz niebanalna ,
Dziewczyna -
Nienormalnie idealna .

Na bliskim pustkowiu ,
Bez tężyzny żadnej ,
W czarnym mundurze,
Zmuszona do ruchu ,
Siedzi na ławce ,
Zapominając,
O silnym wiatru,
Wschodniego podmuchu,
Zapatrzona ...
Oziębłe dłonie ...
W swej idealnosci ,
Tonie ,
Nikt jej nie ratuje ,
Nie chce tego ,
Ręki nie wyciaga ,
Niby ideał ...

Na bliskim pustkowiu ,
Nigdy nie sciaga ,
Dziewczyna -
Nienormalnie idealna .

Na bliskim pustkowiu ,
Dopięła gwiezdny kolczyk,
W uchu ,
Zapiela guzik pod szyja,
Swetra ,
Jest niewysoka ,
Nie jadą prawie ,
A wiec tez lekka ,
Duchem jej nie ma ,
Gdzieś odleciala ,
Żal jej szczuplego ,
Uroczego ciała ,
Idealnej twarzy ...
Zajmuje mnie to ,
Jak można tak cicho ,
Powoedziec słowo ,
Tak twarde w odbiorze ,
A ona może ...
Niby ideał .

Na bliskim pustkowiu ,
Brak już ,
Dziewczyny -

Z dedykacją dla Pauliny ,przesympatycznej koleżanki z ławki.
Nienormalnie idealnej.

Ukradkiem wpatruje sie w głębię odchlani,
Co poszła pociągać ,
me zmeczone oczy ,
To co miało bawić ,
nie bawi lecz rani,
I po centrum gdzies ,
wielka stopa kroczy,
Przerwało ,
Przerwało ,
Już ja tak nie patrzę ,
Nie uwodze wzrokiem ,
co wzrok ma uwodzic,
Odejdzie?
Odejdzie ?
Nie jestem prorokiem ,
Ale coś mi mówi
,ze ma tak odchodzić ,
Ze ma swoją wartość
podkreślić- subtelnie,
i nam nieświadomie poprzywracac zmysły ,
I otworzyć oczy,
Jak tej pijaczynie ,
Co mu światła auta ,
Po zrenicach blysly.