Nie tęsknię za żadnym z Was. Nawet za Tobą, uzurpatorze mojej młodości. Tęsknie za przynależnością. Świadomością, że ktoś się o mnie martwi. Że komuś zależy. Tęsknię za sms na dobranoc. Uściskiem dłoni w kinie. Wieczornymi randkami. Hektolitrami drinków wypitych na mieście. Tęsknię za męskim zapachem. Za ciepłem spragnionego ciała. Tęsknie za pożądaniem mnie samej. Za nieprzespanymi nocami. Wspólnymi śniadaniami. Dziwnymi rozmowami. Drobnymi kłótniami...
- Tak,
tęsknie za miłością.

Zasadniczo nikt nie zważał, że tu jestem. Ze pomimo braku realnego kontaktu ze światem - ja też czuję. Nikt nie przejmował się niezrobionym praniem. Moim przeszywającym bólem brzucha. Nikt nie widział tego co dzieje się za fasadą mojej formy.
Liczył się tylko On i jego żona. On i jego małżeństwo. On i jej uczucia.
Ja jakbym zanikła. Jakbym przestała grać, weszła na zakazane pole.
Wypadła z obiegu.

Moje największe błędy, to zasadniczo te spowodowane nieudolnym zderzeniem swojego pompatycznego stylu bycia z emocjonalnymi potrzebami, których zasadniczo się wstydzę. Wiele razy, powinnam powiedzieć tęsknie, wiele razy nie odchodź, wiele razy - zależy mi na Tobie.