Twórczość, Derisive

Mam wrażenie, że spotkałam siebie i siebie zniszczyłam. To okropne, że czuję taki żal, wyłącznie do siebie, i taką pustkę na ludzi. Smutno jest nie płakać i żyć bez życia.

Nieśmiertelność sytuacji, słów, relacji czy istnień jest spowodowana ich niewiedzą o śmierci.

"Boska, przerażająca i niepojęta jest wiedza, że się jest śmiertelnym."

Ludzie bardzo często popełniają samobójstwa innych osób, tylko to nie oburza tak, jak faktyczne popełnienie samobójstwa, lub chęć śmierci.

Zabij się. Zamknij się. Zabij mnie. Urzeczywistnij sny. Popatrz. Nie kończ. Spójrz. Będzie najlepiej. Zniknij. Bądź blisko. Nie odchodź. Miej mnie. Trzymaj. Pilnuj. Opiekuj się. Nie krzycz. Kochaj.

Nienawidzę i kocham. I nie wiem jak mam się zachowywać. I nie wiem jaka mam być i co robić. Jak się odzywać. Co mówić, co powiedzieć. Jak patrzeć. Jak słuchać, oddychać. O czym myśleć, kiedy nie myśleć. Kiedy trzymać za rękę, kiedy się nie odzywać. Kiedy odejść. Już?

Teraz jest inaczej. Chłopak stanie w drzwiach z kwiatkiem, zabierze dziewczynę na piwo, obmaca jej tyłek i ona jest jego. A gdzie jakiś szacunek, staranie się. Gdzie moralność i wstyd. Gdzie skromność i uroczy uśmiech. Gdzie skrytość, obawa, ostrożność, zaufanie. Gdzie miłość, uczucia. Dlaczego wszędzie tylko ta cielesność...

Mijały minuty a jej nie było. Godziny, dni...

Minęły lata i się pojawiła. Jak zawsze nie w porę.

-(...) bo będziesz miał dzieci i będę ich ciocią i będę ci je niańczyła. I mimo, że nie będę ich prawdziwą ciocią, to będą tak na mnie mówić. Tata będzie im mówił, że bardzo lubi Małgosie a Małgosia lubi jego i dlatego jest ciocią.
-Nigdy nie będziesz ciotką moich dzieci.
-Dlaczego?!
-Będziesz ich matką.