Nadświadomość pozbawia życie sensu [...]: ale co z wolą zbudowania WŁASNEGO sensu? Żeby nie świat dawał nam sens, ale vice versa? Dostojewski to ucieleśnia - Ellis, Leyner, Leavitt, Franzen, Powers - oni nie. Ich literatura ogranicza się do zażaleń i lamentów nad sobą. Dostojewski ma JAJA.

[...] książki nie wolno r z u c a ć z hukiem, tak jak się wyrzuca butelki do śmietnika, trzeba ją p o ł o ż y ć, starannie, wyostrzając zmysły, czując krawędzie, ucisk pod palcami obu rąk, gdy z książką w dłoniach uginasz kolana, i lekki opór powietrza znad brudnej podłogi... gdy powietrze znad podłogi zostaje wyparte w postaci miękkiego sześcianu, który nie wznieca kurzu.

Ani jednego zbędnego ruchu, odbicia pozbawione ego, żadnych popisów, sztuczek, przesadnych wygięć nadgarstka. Raz po raz, jeden forhend wtapia się w drugi, pętla, wrażenie jest hipnotyzujące, takie ma być. W tle, gdyby podkręcić głośność, powtarzane są w kółko słowa: "Nie Myśleć Tylko Widzieć, Nie Widzieć Tylko Dać Się Nieść". Należy zniknąć w pętli i przenieść tę znikomość na całą grę.